Οι αφορμές για το γράψιμο των δύο κειμένων που περιλαμβάνονται στο βιβλίο βρίσκονται σε μεγάλο βαθμό στη συνάντηση, την παρέα και τη συζήτηση με ανθρώπους που βιώνουν την καθημερινότητά μας με υποψιασμό, χωρίς να θητεύουν, οι περισσότεροι, στη θεολογική σπουδή.

Κύριος άξονας του παρόντος βιβλιαρίου είναι μια προσέγγιση των Χριστουγέννων, η οποία προσπαθεί -μ' όλη την αποσπασματικότητά της- να τονίσει στον σημερινό άνθρωπο ότι τα Χριστούγεννα αφορούν πραγματικά τον ίδιο και την κοινωνία του (άλλωστε, με πόση ευκολία μπορούν να ξεχωρίσου αυτά τα δύο;), μέσα στη δεσποτεία μιας τάσης που βλέπει τον άλλον ως απειλή. Μια όψη αυτής της προσπάθειάς μου είναι η απόπειρα παντρέματος του καθιερωμένου θεολογικού λεξιλογίου με την τρέχουσα γλωσσική έκφραση. Αν πρόκειται για γόνιμη παντρειά, είναι άλλο ζήτημα.

Τα δύο κείμενα, τέλος, είναι σύντομα σαν την κουβέντα μας που τη συντομεύουμε όταν αληθινά επιζητούμε την ανταπόκριση του απέναντί μας.

"Καλά Χριστούγεννα" είναι η ευχή που προς το τέλος κάθε έτους λέγεται εκατομμύρια φορές. Είναι απλό· όμως, έχετε σκεφτεί ότι "Χριστούγεννα" δεν σημαίνει παρά "Χριστού Γέννα" και ότι "Καλά Χριστούγεννα" σημαίνει νάναι έτσι τα πράγματα μέσα μας κι έξω μας ώστε να πραγματοποιηθεί δίχως προβλήματα η γέννηση του Χριστού;

Περίεργο Θεό έχω, μα την αλήθεια! Αν βέβαια μιλάμε για Ορθοδοξία, τότε θα πρέπει να μιλάμε για έναν Θεό που γυρεύει να γεννηθεί και φέτος σε κοινωνίες - σούπερ μάρκετ πόνου, πολέμου, αδικίας και σε καρδιές - πρακτορεία μοναξιάς, απελπισίας, ρατσισμού. "Μυστήριον ξένον ορώ και παράδοξον". Πώς θα μπορούσα, λοιπόν, να σκιαγραφήσω (μ' όλη μου την αδεξιότητα κι έκπληξη) τον Θεό μου;