"Τον τελευταίο καιρό όλο και περισσότερο γίνεται λόγος για την "παγκοσμιοποίηση", με ποικίλες σημασιολογικές φορτίσεις· κυρίως οικονομικές αλλά και πολιτιστικές. Πολλοί την εκλαμβάνουν ως προφανή πρόοδο. Άλλοι ως αναμφισβήτητη απειλή. Ανεξάρτητα πάντως από την ευφορία ή την ανησυχία με την οποία αντιμετωπίζεται το φαινόμενο, η παγκοσμιοποίηση είναι μια διαδικασία σε εξέλιξη...

Η οικουμενικότητα είναι μέσα στο αίμα των ορθοδόξων, το οποίο αδιάκοπα καθαίρεται από το αίμα του χριστού, του Λυτρωτού του κόσμου. Στη θέση μιας παγκοσμιοποιήσεως που μετατρέπει τους λαούς και ανθρώπους σε πολτό χρήσιμο για τους οικονομικούς σκοπούς μιας ανώνυμης ολιγαρχίας, το ορθόδοξο βίωμα και όραμα προτείνει και καλεί σε προσπάθεια για κοινωνία αγάπης...

Όταν σκέπτομαι την Ορθοδοξία στους επόμενους αιώνες, την οραματίζομαι ανοικτή στην εξέλιξη, στις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται από την επιστήμη, την τέχνη, την τεχνολογία. Η θέση της Ορθοδοξίας δεν είναι στο περιθώριο της ιστορίας αλλά στο κέντρο των κοινωνικών ζυμώσεων, στην πρωτοπορία της προόδου..."

Στο βιβλίο αυτό ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος Γιαννουλάτος με τη γνώση και το κύρος που του δίνουν η στέρεα θεολογική και θρησκειολογική κατάρτισή του, η συμμετοχή επί σαράντα χρόνια σε διεθνή διαχριστιανικά και διαθρησκειακά συνέδρια, τα ερευνητικά ταξίδια σε όλες τις ηπείρους, η έμπρακτη ορθόδοξη μαρτυρία του σε πολλές χώρες και η προσωπική αποστολική του εμπειρία, εξετάζει τα θέματα:

• Προς παγκόσμια κοινότητα.
• Ορθοδοξία και δικαιώματα του ανθρώπου.
• Πολιτισμός και Ευαγγέλιο.
• Ο διάλογος με το Ισλάμ.
• Θεολογική κατανόηση των άλλων θρησκειών.
• Η δυναμική μιας καθολικής και συνεχούς αλλαγής.
• Παγκοσμιοποίηση και θρησκευτικό βίωμα.

Ο Αναστάσιος Γιαννουλάτος, Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας (1992 εξ.), Καθηγητής της Ιστορίας των Θρησκευμάτων στο Πανεπιστήμιο Αθηνών (1972 - 1997) και Αντεπιστέλλον Μέλος της Ακαδημίας Αθηνών (1993 εξ.), γεννήθηκε στον Πειραιά (4.11.1929). Σπούδασε Θεολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Θρησκειολογία, Ιεραποστολική και Εθνολογία στα Πανεπιστήμια Αμβούργου και Μαρβούργου της Γερμανίας, ως υπότροφος του Ιδρύματος Alexander von Humboldt.

Μελέτησε τα διάφορα θρησκεύματα σε χώρες που ακμάζουν, (Ινδία, Ταϋλάνδη, Σρι Λάνκα, Κορέα, Ιαπωνία, Κίνα - Κένυα, Ουγκάντα, Τανζανία, Νιγηρία - Βραζιλία, Μεξικό, Καραϊβική, κ.ά.). Σπούδασε αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, σουαχίλι, αλβανικά.

Διδάκτωρ της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1970), διετέλεσε Κοσμήτωρ της ιδίας Σχολής (1983 - 1986). Αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτωρ Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Τιμίου Σταυρού, ΗΠΑ, και του Τμήματος Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Επίτιμο μέλος της Θεολογικής Ακαδημίας Μόσχας. Επίτιμος διδάκτωρ του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Επίτιμος διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης της Σχολής των Νομικών και Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μέλος πολλών διεθνών επιστημονικών εταιρειών και επιτροπών καθώς και διοικητικών συμβουλίων επιστημονικών και κοινωφελών ιδρυμάτων. Έχει τιμηθεί με πολλά παράσημα μεταξύ των οποίων και με τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος Τιμής της Ελληνικής Δημοκρατίας.

Χειροτονήθηκε διάκονος (1960), πρεσβύτερος (1964) και τιτουλάριος επίσκοπος Ανδρούσης (1972) για τη θέση του Γενικού Διευθυντού της "Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος" (1972 - 1991)· το 1991 ανυψώθη σε Μητροπολίτη Ανδρούσης. Πρωτοστάτησε στην αναζωπύρωση στον αιώνα μας της Ορθόδοξης εξωτερικής ιεραποστολής και εργάσθηκε επί μια δεκαετία για τη σύσταση νέων τοπικών Εκκλησιών στην Αφρική, (1964, 1981 - 90). Τη διεθνή αναγνώρισή του μαρτυρεί η εκλογή του ως προέδρου της Επιτροπής Παγκοσμίου Ιεραποστολής και Ευαγγελισμού του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών (1984 - 1991).

Ως Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας (1992 εξ.), μέσα σε τεράστιες δυσκολίες, ανασυγκρότησε από τα ερείπια την Ορθόδοξη Αυτοκέφαλη Εκκλησία της Αλβανίας αναπτύσσοντας σημαντικό και πολυσχιδές έργο και στους τομείς υγείας, εκπαιδεύσεως, κοινωνικής προνοίας και πολιτισμού. Συγχρόνως αγωνίστηκε για την άμβλυνση των αντιθέσεων στα Βαλκάνια.

Έχει δημοσιεύσει οκτώ θρησκειολογικά βιβλία, μεταξύ των οποίων: Τα πνεύματα Μ'μπαν'ντούα και τα πλαίσια της λατρείας των, Θρησκειολογική διερεύνησις πλευρών της αφρικανικής θρησκείας (1970). Ο Κύριος της Λαμπρότητος. Ο Θεός των παρά το όρος Κένυα φυλών (1971, 1981). Various Christian Approaches to the Other Religions (1971). Μορφαί αφρικανικού τελετουργικού (1971, 1981). Ισλάμ. Θρησκειολογική επισκόπησις (1975). Το τελευταίο κυκλοφορεί σε 9η έκδοση. Επίσης έχει συγγράψει 80 πραγματείες και μελετήματα και άνω των 150 άρθρων, μεταξύ των οποίων: "Die Mystik in Byzanz" (1983). "Βουδδισμός" (1992). "Ινδουϊσμός", "Μυστικισμός" (1992). "Παράδοση και όραμα ειρηνικής συνυπάρξεως στην Αλβανία" (1993). "Die Mission der orthodoxen Kirchen" (1997). "The Global Vision of Proclaiming the Gospel" (1997). Ίδρυσε και διηύθυνε τα περιοδικά "Πορευθέντες" - "Go Ye" (1960 - 1970), ελληνική και αγγλική έκδοση και "Πάντα τα Έθνη" (1981 -1992). Περί τα 130 κείμενά του έχουν δημοσιευθεί σε διάφορες ξένες γλώσσες: αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, σουηδικά, φινλανδικά, αλβανικά.