Πρωτοπρεσβυτέρου ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ

Ο ΕΝΙΚΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ

Ανάτυπο από τον ΜΑ΄ τόμο (1999) του περιοδικού "Παρνασσός"

Η συγκεκριμένη μελέτη του π. Καποδίστρια αποτελεί την επίσημη ομιλία του στην Αίθουσα Τελετών του Φιλολογικού Συλλόγου "Παρνασσός", κατά την υποδοχή του ως Αντεπιστέλλοντος Μέλους του, την 14η Ιανουαρίου 1999.

Πρόκειται για μιαν εντελώς προσωπική θέαση του μεγαλύτερου των Ποιητών μας, του Διονυσίου Σολωμού. Ο μελετητής σημειώνει προλογικά:

"[...] Τι ανάλογο δύναται ή δικαιούται ν' αρθρώσει ένας σύγχρονος Ζακύνθιος για τον κραταιότερο των Ζακυνθίων; Τι λεκτικά στέφη να πλέξει ένας εφήμερος στιχοπλόκος της λεγόμενης "γενιάς του ιδιωτικού οράματος" για τον Αρχιμάστορα του ελληνικού Λόγου κι εκφραστή των εθνικών (αλάλητων) καημών; Τι εγκώμια να συνθέσει ένας κάποιος ιερωμένος για τον 'Ενα Διονύσιο, τον ασκητή "εγκάτοικο" του Αγίου Λύπιου, τον αυτήκοο μάρτυρα των σεπτών Παθών του Γένους, ο οποίος αναπνέει διαρκώς μέσα στο Αποκαλυπτόμενο Μυστήριο με την άνεση πολιού αναχωρητή, κατέχοντας απέξω κι ανακατωτά τη διάλεκτο και τους ιδιωματισμούς του Απείρου; [...] Τολμώ παρ' όλ' αυτά -κατά τρόπο λές θρασύ, σχεδόν ιδιότροπο και συνεπώς βέβηλο, ελπίζω πάντως (ως εκ τούτου) γόνιμο- να τον κατασκοπεύσω έστω κι από την "κλεινωνότρουπα", που θάλεγε κι ο ίδιος, να τον ιδώ θεοπρεπή κι ωραίον, παραδομένον εντούτοις σε πειρασμούς εσώψυχους και στοχασμούς των ορίων [...] ".

Η κατόπτευση του Σολωμού ολοκληρώνεται, δίχως να εξαντλείται, μ' ένα ποίημα του π. Καποδίστρια, αντί επιλόγου:

Ο ΣΟΛΩΜΟΣ ΣΤΟ ΤΑΒΕΡΝΕΙΟ
 
Ο ενικός Απρίλης των Ζακυνθίων
ο αυτόγραφος των λουομένων πληθυντικός
άλλοθι νέο
ελληνάδικο
και γειτονεύεις
 
Βαγιώνε
κι εσπερίζω στο Ταβερνείο
με Σε Νυμφίο Πρώτο
με Διαλόγους
τη βουρλισμένη Μάνα
και τον Κουτούζη
 
μα πάνω που θολώνεις
κι αποκοιμιέσαι
     στις φλέβες του χεριού σου πάνω στην τάβλα
φιλήδονα χαϊδεύω θραύσματα στίχων
σε κειό το χέρι της Ελλάδας
 
ανήκουστα είδα
 
σμήνη με κατατρώνε σφήκες ονείρων
με τη σφεντόνα λέξεις με σημαδεύουν
ο Τύφος
κι ο Τυφώνας
σπλαχνίσου με άρα
 
Ριπές ξανά φωτός
άκου τα σμπάρα
 
χαράζει πρώτη Ανάσταση
κι ας αρτυθούμε.


Περιεχόμενα
Επιστροφή