ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ

 

ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2009

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  102α

 

Ἀριθ. Πρωτ.:  542

 

Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ

ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ

 

 

Πρός

τό Χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

            Παιδιά μου εὐλογημένα,

 Πλήθη πιστῶν κατακλύζουν σήμερα τούς Ἱερούς Ναούς καί τά Ἱερά Προσκυνήματα τά ἀφιερωμένα στήν Παναγία μας καί γόνυ κλίνουν μπροστά στήν πανσεβάσμια καί θαυματουργή Της Εἰκόνα, τήν ἱστορηθεῖσαν τό πρῶτον, ὑπό τοῦ Ἀποστόλου, Λουκᾶ Ἱερωτάτου, τήν Ὁδηγήτριαν. Ἕνα ἀνθρώπινο ποτάμι μέ δάκρυα στά μάτια, μέ κεριά ἀναμμένα, μέ θυμίαμα αἰσθητό καί πνευματικό, μέ τῆς καρδιᾶς τά μῦρα, προχωρεῖ μέ δέος καί ἱερό συγκλονισμό στίς αὐλές τῶν Μοναστηριῶν τῆς Παντοβασίλισσας, τῆς μεγάλης μας Μάνας καί ἀφήνει πόνους, πόθους, λαχτάρες καί στεναγμούς στά πανάχραντα χέρια Της. Μικροί καί μεγάλοι, ἄνδρες καί γυναῖκες, σοφοί καί ἀγράμματοι, Κλῆρος ἅπας καί Λαός, ἱκετευτικά προσβλέπουν στήν πανακήρατη καί πανσεβάσμια μορφή Της.

Τά μάτια Της ἀγκαλιάζουν σπλαχνικά ὅλο τόν κόσμο. Ἄν κάθε μάνα δέν ἀφήνει ἀπό τό βλέμμα της κανένα της παιδί, ἀλλά καί μέ τήν σκέψη της ἀκόμη, νοερά τό συντροφεύει, πόσο μᾶλλον ἡ Πλατυτέρα τῶν Οὐρανῶν, ἡ ὁποία ἔγινε θρόνος τοῦ Παμβασιλέως καί Τόν βάστασε στά ἅγια χέρια Της, πόσο μᾶλλον λέγω αὐτή, ἡ μεγάλη μας Μάνα, πού μᾶς σκέπει καί μᾶς προστατεύει ἀπό πάσης ἐπιβουλῆς καί περιστάσεως.

Γι’ αὐτό καί μεῖς τά πονεμένα καί χιλιοβασανισμένα ἀπό τήν ἁμαρτία καί τήν πρόσκαιρη ζωή παιδιά Της, γνωρίζοντας τήν πολλή, τήν ἄπειρη ἀγάπη Της καί τήν θαυματουργική πρός τόν Δεσπότη παρέμβαση καί μητρική πρεσβεία Της καί ἀναγνωρίζοντας ἐν εὐγνωμοσύνῃ τήν ἄμετρη εὐεργεσία Της, τήν ὀνομάζουμε «Θεοτόκον» γιατί ἔφερε στόν κόσμο τόν ἴδιο τόν Θεόν ὡς ἄνθρωπον. Τήν μεγαλύνομε «ὡς τοῦ Θεοῦ Μητέρα», γιατί δάνεισε τήν ὕπαρξή Της, ὥστε νά σαρκωθῇ ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ. Ὡς «Ἀειπάρθενον» τήν τιμᾶμε, δηλαδή ὡς πρό τόκου, ἐν τόκῳ καί μετά τόκον Παρθένον, κατά τήν Διδασκαλίαν τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας. «Γοργοεπήκοο», τήν ἀποκαλοῦμε γιατί ἀκούει γοργά τίς παρακλήσεις μας καί τίς μεταφέρει στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ καί «Γλυκοφιλοῦσα», γιατί τρυφερά τόν Υἱόν καί Θεόν Της καί Θεόν ἡμῶν κατασπάζεται καί ὅλους μας στοργικά μᾶς ἐναγκαλίζεται καί μᾶς καταφιλεῖ. Πάνω στά ἄχραντα χέρια Της ἑνώνεται ὁ οὐρανός μέ τήν γῆ καί ὅλος ὁ κόσμος εὑρίσκει καταφυγή καί θαλπωρή καί ἀγάπη. Καί «Ἐλεοῦσα» τήν φωνάζουμε, γιατί μέσα στήν φτώχεια μας τήν πνευματική καί τήν γενικώτερη,  ἔρχεται φιλόστοργα νά μᾶς ἐλεήσῃ. Καί ὡς «Παρηγορίτισσα» τήν γνωρίζουμε, γιατί ὅταν πονᾶμε στέκεται κοντά μας, πάνω ἀπό τό κεφάλι μας καί γλυκά μᾶς θωπεύει καί μᾶς παρηγορεῖ.

 Συνοδεύει τήν πονεμένη μάνα καί τῆς μιλάει γιά τά δικά Της δάκρυα καί τόν δικό Της πόνο κάτω ἀπό τοῦ Υἱοῦ Της τόν Σταυρό. Ἀκουμπάει στήν καρδιά τοῦ πατέρα πού ἀγωνίζεται μέ κόπο καί πόνο γιά νά ζήσῃ τήν οἰκογένειά του. Εἶναι παροῦσα καί στοῦ ἀρρώστου τό προσκεφάλι καί τοῦ δίνει κουράγιο καί δύναμη, γιά νά ξεπεράσῃ τόν πόνο τῆς ἀρρώστιας του. Καί στοῦ φοιτητή τόν ἀγῶνα καί τοῦ κάθε νέου, πού ἀνοίγει τά φτερά του στῆς ζωῆς τό μανιασμένο πέλαγος, μέ τήν μητρική Της στοργή καί ἀγάπη καί τήν γλυκειά Της παρουσία, δίνει ἐλπίδα καί νόημα. Καί στόν ταπεινό Μοναχό, πού μέσα στό ἀπέριττο κελλί του ἀγωνίζεται, τόν ἑαυτό του νά ξεπεράσῃ καί τόν κόσμο νά νικήσῃ καί τόν παμπόνηρο καί μισόκαλο διάβολο νά κατατροπώσῃ, παρέχει βάλσαμο καί δύναμη καί χάρη.

Γι’ αὐτό, ἀδελφοί μου σήμερα, «προσπίπτουσιν εὐσεβεῖς σύν ἀρχαγγέλοις ἀγγέλοις καί μέλπουσι, Κεχαριτωμένη χαῖρε μετά σοῦ ὁ Κύριος, ὁ παρέχων τῷ κόσμῳ διά σοῦ τό μέγα ἔλεος».

Ἡ σημερινή λαοθάλασσα, στήν πανσεβάσμια μνήμη Της, δίνει ἀκόμη ἀπάντηση καί σέ ὅλους ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι ἰσχυρίζονται ὅτι ἡ πίστις ἐξέλιπε. Ἄς ἔλθουν νά διαπιστώσουν γιά μιά ἀκόμα φορά, ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία σείεται ἀπ’ ἄκρου εἰς ἄκρον τῆς γῆς καί ἡ Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα κυρίως, γονατίζει στήν Τῆνο καί στήν Σουμελᾶ, στήν Παναγιά τοῦ Κύκκου καί στήν Γηροκομίτισσα τῶν Πατρῶν καί ὅπου ἀλλοῦ καί ἀπό καρδίας ἄσματα εὐχαριστήρια ψάλλει τιμώντας τήν Παναγία, ὡς Ὑπέρμαχον Στρατηγόν καί Σώτειρα τοῦ Γένους.

Καί μεῖς ὅλοι, μέ συντριβή καρδίας καί δάκρυα κατανύξεως, θερμά τήν παρακαλοῦμε: «Ἆρον σου τά ὄμματα Μαριάμ καί ἴδε εὐσπλάχνως τούς Εἰκόνι Σου τῇ Σεπτῇ παρεστώτας Κόρη καί σέ παρακαλοῦντας καί πλήρωσον αἰτήσεις τούτων Πανύμνητε». Δηλαδή: «Σήκωσε τά μάτια σου Μαριάμ καί δές μέ τό σπλαχνικό σου βλέμμα ὅλα τά παιδιά σου πού κυκλώνουν τήν Σεπτή Σου Εἰκόνα καί Σέ θερμοπαρακαλοῦν γιά νά μεσιτεύῃς στόν Κύριο, ὥστε νά ἐκπληρωθοῦν οἱ ἐπιθυμίες τῆς ψυχῆς τους καί τά πρός Αὐτόν αἰτήματά τους».

Ἀγαπητοί μου,

Καί ὁ Ἐπίσκοπός σας σήμερα, γονυπετής μέ βαθειά κατάνυξη, μπροστά στό θαυματουργό τῆς Παναγίας μας Εἰκόνισμα, δέεται στή χάρη Της γιά ὅλους σας, γιά τά πνευματικά του παιδιά, τόν Ἱερό Κλῆρο καί τόν φιλόθεο Λαό, γιά τούς πονεμένους καί κείνους πού τίς ὧρες τους περνᾶνε στό κρεββάτι τῆς ἀρρώστιας, γιά τά παιδιά μας πού ἀγωνίζονται νά βγοῦν ἀπό τῶν ναρκωτικῶν τήν φοβερή κόλαση, γιά ὅσους ζητοῦν νά βροῦν τῆς ζωῆς τους τό δρόμο, γιά ὅλους ὅσοι νοσταλγικά στήν Εἰκόνα τῆς Παναγίας μας προσβλέπουν. Παρακαλεῖ γιά τίς μητέρες καί τούς πατέρες, πού ἀγωνίζονται γιά τήν οἰκογένειά τους, γιά ὅλους ἐκείνους πού ποθοῦν καί πονοῦν γιά νά διατηρήσουν τήν ἁγνότητα καί καθαρότητα τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος, γιά τούς ἐργαζομένους τιμίως καί γιά τούς ξενητεμένους ἀδελφούς μας, ὥστε νά διατηρήσουν ἀλώβητη τήν Ἑλληνορθόδοξη παράδοσή μας στούς ξένους τόπους πού ζοῦν καί ἀναπνέουν. Ἱκετεύει γιά τούς ἀνέργους καί γιά τά στρατευμένα παιδιά μας, γιά κείνους πού ἔτυχε νά πλανηθοῦν καί νά παραστρατήσουν καί πού ζοῦν μέσα στά πνευματικά σκοτάδια, μακρυά ἀπό τήν γλυκειά θαλπωρή τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας. Προσεύχεται γιά τούς φυλακισμένους, ὥστε μέ τήν ὑπομονή καί τήν μετάνοια καί τήν προσευχή, νά εὑρίσκουν τήν ἀναψυχή τους καί γιά τούς ξεριζωμένους ἀπό τίς πατρικές τους ἑστίες, ἐξαιτίας τῶν πολέμων καί ὅποιων ἄλλων δυσκολιῶν καί γιά ὅλους τούς ἀδελφούς μας ὅπου γῆς, ὥστε βάλσαμο στήν καρδιά τοῦ καθενός ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ διά πρεσβειῶν τῆς Παναγίας μας νά κατέλθῃ καί ἡ χαρά τοῦ οὐρανοῦ, ὅλους θαυμαστά νά ἐπισκιάσῃ.

Παιδιά μου εὐλογημένα,

Τελειώνοντας τίς πατρικές μου σκέψεις μέ τήν εὐκαιρία τῆς μεγάλης Ἑορτῆς τῆς Παναγίας μας, σᾶς ὑπενθυμίζω τούς λόγους τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, ὁ ὁποῖος παραγγέλλει.

«Νά ἔχετε εὐλάβεια εἰς ὅλους τούς Ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας, ναί, μά περισσότερον νά ἔχετε χίλιες φορές εἰς τήν Δέσποινά μας τήν Θεοτόκον Μαρίαν, διατί ὅλοι οἱ Ἅγιοι εἶναι δοῦλοι τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά ἡ Δέσποινά μας, ἡ Θεοτόκος εἶναι Κυρά καί Βασιλίσσα τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς καί πάσης νοητῆς καί αἰσθητῆς κτίσεως καί παρακαλεῖ διά τάς ἁμαρτίας μας. Ἐπῆρε    (ὁ Θεός) τήν Θεοτόκον καί τήν ἔκαμε Βασίλισσαν καί ἐτίμησε τό γένος μας. Διά τοῦτο πρέπει καί ἡμεῖς, ἀδελφοί μου, νά τιμῶμεν τήν Δέσποινα μας τήν Θεοτόκον, μέ νηστεῖες, προσευχές, ἐλεημοσύνες καί μέ τά καλά μας ἔργα».

 

Τά ἔτη σας ἅγια, χαριτωμένα καί πολλά.

Ἡ Παναγία μας ἄς εἶναι σκέπη καί βοήθεια πάντων ἡμῶν

       Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

 

 

  + Ο  Π Α Τ Ρ Ω Ν   Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

 

 

Υ.Γ. Ἡ παροῦσα νά ἀναγνωσθῇ κατά τήν Θεία Λειτουργία τῆς Ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου.