ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ
ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ
2009
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 102α
Ἀριθ. Πρωτ.: 542
Χ Ρ Υ Σ
Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ
ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ
Πρός
τό Χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς
Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν
ΠαιδιÜ μου εὐλογημÝνα,
ΠλÞθη πιστῶν κατακλýζουν σÞμερα τοýς
Ἱεροýς Ναοýς καß τÜ ἹερÜ ΠροσκυνÞματα τÜ ἀφιερωμÝνα στÞν
Παναγßα μας καß γüνυ κλßνουν μπροστÜ στÞν πανσεβÜσμια καß θαυματουργÞ Της
Εἰκüνα, τÞν ἱστορηθεῖσαν τü πρῶτον, ὑπü τοῦ
Ἀποστüλου, Λουκᾶ ἹερωτÜτου, τÞν ὉδηγÞτριαν. Ἕνα
ἀνθρþπινο ποτÜμι μÝ δÜκρυα στÜ μÜτια, μÝ κεριÜ ἀναμμÝνα, μÝ θυμßαμα
αἰσθητü καß πνευματικü, μÝ τῆς καρδιᾶς τÜ μῦρα,
προχωρεῖ μÝ δÝος καß ἱερü συγκλονισμü στßς αὐλÝς τῶν
Μοναστηριῶν τῆς Παντοβασßλισσας, τῆς μεγÜλης μας ΜÜνας καß
ἀφÞνει πüνους, πüθους, λαχτÜρες καß στεναγμοýς στÜ πανÜχραντα χÝρια Της.
Μικροß καß μεγÜλοι, ἄνδρες καß γυναῖκες, σοφοß καß ἀγρÜμματοι,
Κλῆρος ἅπας καß Λαüς, ἱκετευτικÜ προσβλÝπουν στÞν πανακÞρατη
καß πανσεβÜσμια μορφÞ Της.
ΤÜ
μÜτια Της ἀγκαλιÜζουν σπλαχνικÜ ὅλο τüν κüσμο. Ἄν κÜθε μÜνα
δÝν ἀφÞνει ἀπü τü βλÝμμα της κανÝνα της παιδß, ἀλλÜ καß μÝ
τÞν σκÝψη της ἀκüμη, νοερÜ τü συντροφεýει, πüσο μᾶλλον ἡ ΠλατυτÝρα
τῶν Οὐρανῶν, ἡ ὁποßα ἔγινε θρüνος τοῦ
ΠαμβασιλÝως καß Τüν βÜστασε στÜ ἅγια χÝρια Της, πüσο μᾶλλον λÝγω αὐτÞ,
ἡ μεγÜλη μας ΜÜνα, ποý μᾶς σκÝπει καß μᾶς προστατεýει
ἀπü πÜσης ἐπιβουλῆς καß περιστÜσεως.
Γι’
αὐτü καß μεῖς τÜ πονεμÝνα καß χιλιοβασανισμÝνα ἀπü τÞν ἁμαρτßα
καß τÞν πρüσκαιρη ζωÞ παιδιÜ Της, γνωρßζοντας τÞν πολλÞ, τÞν ἄπειρη
ἀγÜπη Της καß τÞν θαυματουργικÞ πρüς τüν Δεσπüτη παρÝμβαση καß μητρικÞ
πρεσβεßα Της καß ἀναγνωρßζοντας ἐν εὐγνωμοσýνῃ τÞν ἄμετρη
εὐεργεσßα Της, τÞν ὀνομÜζουμε «Θεοτüκον» γιατß ἔφερε στüν κüσμο τüν ἴδιο τüν Θεüν ὡς ἄνθρωπον.
ΤÞν μεγαλýνομε «ὡς τοῦ
Θεοῦ ΜητÝρα», γιατß δÜνεισε τÞν ὕπαρξÞ Της, ὥστε νÜ
σαρκωθῇ ὁ Υἱüς καß Λüγος τοῦ Θεοῦ. Ὡς «ἈειπÜρθενον» τÞν τιμᾶμε,
δηλαδÞ ὡς πρü τüκου, ἐν τüκῳ καß μετÜ τüκον ΠαρθÝνον, κατÜ
τÞν Διδασκαλßαν τῆς Ἁγßας μας Ἐκκλησßας. «ΓοργοεπÞκοο», τÞν ἀποκαλοῦμε γιατß ἀκοýει γοργÜ
τßς παρακλÞσεις μας καß τßς μεταφÝρει στüν θρüνο τοῦ Θεοῦ καß «Γλυκοφιλοῦσα», γιατß τρυφερÜ τüν
Υἱüν καß Θεüν Της καß Θεüν ἡμῶν κατασπÜζεται καß ὅλους
μας στοργικÜ μᾶς ἐναγκαλßζεται καß μᾶς καταφιλεῖ. ΠÜνω
στÜ ἄχραντα χÝρια Της ἑνþνεται ὁ οὐρανüς μÝ τÞν
γῆ καß ὅλος ὁ κüσμος εὑρßσκει καταφυγÞ καß θαλπωρÞ καß
ἀγÜπη. Καß «Ἐλεοῦσα» τÞν φωνÜζουμε, γιατß μÝσα στÞν φτþχεια μας τÞν πνευματικÞ καß τÞν γενικþτερη, ἔρχεται φιλüστοργα νÜ μᾶς
ἐλεÞσῃ. Καß ὡς «Παρηγορßτισσα» τÞν γνωρßζουμε, γιατß ὅταν πονᾶμε στÝκεται κοντÜ μας, πÜνω
ἀπü τü κεφÜλι μας καß γλυκÜ μᾶς θωπεýει καß μᾶς
παρηγορεῖ.
Συνοδεýει τÞν πονεμÝνη μÜνα καß τῆς
μιλÜει γιÜ τÜ δικÜ Της δÜκρυα καß τüν δικü Της πüνο κÜτω ἀπü τοῦ Υἱοῦ
Της τüν Σταυρü. ἈκουμπÜει στÞν καρδιÜ τοῦ πατÝρα ποý
ἀγωνßζεται μÝ κüπο καß πüνο γιÜ νÜ ζÞσῃ τÞν οἰκογÝνειÜ του. Εἶναι
παροῦσα καß στοῦ ἀρρþστου τü προσκεφÜλι καß τοῦ δßνει
κουρÜγιο καß δýναμη, γιÜ νÜ ξεπερÜσῃ τüν πüνο τῆς ἀρρþστιας
του. Καß στοῦ φοιτητÞ τüν ἀγῶνα καß τοῦ κÜθε νÝου, ποý
ἀνοßγει τÜ φτερÜ του στῆς ζωῆς τü μανιασμÝνο πÝλαγος, μÝ τÞν
μητρικÞ Της στοργÞ καß ἀγÜπη καß τÞν γλυκειÜ Της παρουσßα, δßνει ἐλπßδα
καß νüημα. Καß στüν ταπεινü Μοναχü, ποý μÝσα στü ἀπÝριττο κελλß του
ἀγωνßζεται, τüν ἑαυτü του νÜ ξεπερÜσῃ καß τüν κüσμο νÜ νικÞσῃ
καß τüν παμπüνηρο καß μισüκαλο διÜβολο νÜ κατατροπþσῃ, παρÝχει βÜλσαμο
καß δýναμη καß χÜρη.
Γι’
αὐτü, ἀδελφοß μου σÞμερα, «προσπßπτουσιν εὐσεβεῖς σýν
ἀρχαγγÝλοις ἀγγÝλοις καß μÝλπουσι, ΚεχαριτωμÝνη χαῖρε μετÜ
σοῦ ὁ Κýριος, ὁ παρÝχων τῷ κüσμῳ διÜ σοῦ τü
μÝγα ἔλεος».
Ἡ
σημερινÞ λαοθÜλασσα, στÞν πανσεβÜσμια μνÞμη Της, δßνει ἀκüμη ἀπÜντηση
καß σÝ ὅλους ἐκεßνους, οἱ ὁποῖοι
ἰσχυρßζονται ὅτι ἡ πßστις ἐξÝλιπε. Ἄς
ἔλθουν νÜ διαπιστþσουν γιÜ μιÜ ἀκüμα φορÜ, ὅτι ἡ
Ὀρθοδοξßα σεßεται ἀπ’ ἄκρου εἰς ἄκρον τῆς
γῆς καß ἡ Ὀρθüδοξη ἙλλÜδα κυρßως, γονατßζει στÞν
Τῆνο καß στÞν Σουμελᾶ, στÞν ΠαναγιÜ τοῦ Κýκκου καß στÞν
Γηροκομßτισσα τῶν Πατρῶν καß ὅπου ἀλλοῦ καß
ἀπü καρδßας ἄσματα εὐχαριστÞρια ψÜλλει τιμþντας τÞν Παναγßα,
ὡς ὙπÝρμαχον Στρατηγüν καß Σþτειρα τοῦ ΓÝνους.
Καß
μεῖς ὅλοι, μÝ συντριβÞ καρδßας καß δÜκρυα κατανýξεως, θερμÜ τÞν
παρακαλοῦμε: «Ἆρον σου τÜ ὄμματα ΜαριÜμ καß ἴδε εὐσπλÜχνως τοýς
Εἰκüνι Σου τῇ Σεπτῇ παρεστþτας Κüρη καß σÝ παρακαλοῦντας
καß πλÞρωσον αἰτÞσεις τοýτων Πανýμνητε». ΔηλαδÞ: «ΣÞκωσε
τÜ μÜτια σου ΜαριÜμ καß δÝς μÝ τü σπλαχνικü σου βλÝμμα ὅλα τÜ παιδιÜ σου
ποý κυκλþνουν τÞν ΣεπτÞ Σου Εἰκüνα καß ΣÝ θερμοπαρακαλοῦν γιÜ νÜ
μεσιτεýῃς στüν Κýριο, ὥστε νÜ ἐκπληρωθοῦν οἱ
ἐπιθυμßες τῆς ψυχῆς τους καß τÜ πρüς Αὐτüν
αἰτÞματÜ τους».
Ἀγαπητοß
μου,
Καß
ὁ Ἐπßσκοπüς σας σÞμερα, γονυπετÞς μÝ βαθειÜ κατÜνυξη, μπροστÜ στü
θαυματουργü τῆς Παναγßας μας Εἰκüνισμα, δÝεται στÞ χÜρη Της γιÜ
ὅλους σας, γιÜ τÜ πνευματικÜ του παιδιÜ, τüν Ἱερü Κλῆρο καß
τüν φιλüθεο Λαü, γιÜ τοýς πονεμÝνους καß κεßνους ποý τßς ὧρες τους περνᾶνε
στü κρεββÜτι τῆς ἀρρþστιας, γιÜ τÜ παιδιÜ μας ποý ἀγωνßζονται
νÜ βγοῦν ἀπü τῶν ναρκωτικῶν τÞν φοβερÞ κüλαση, γιÜ ὅσους
ζητοῦν νÜ βροῦν τῆς ζωῆς τους τü δρüμο, γιÜ ὅλους
ὅσοι νοσταλγικÜ στÞν Εἰκüνα τῆς Παναγßας μας προσβλÝπουν. Παρακαλεῖ
γιÜ τßς μητÝρες καß τοýς πατÝρες, ποý ἀγωνßζονται γιÜ τÞν
οἰκογÝνειÜ τους, γιÜ ὅλους ἐκεßνους ποý ποθοῦν καß
πονοῦν γιÜ νÜ διατηρÞσουν τÞν ἁγνüτητα καß καθαρüτητα τῆς
ψυχῆς καß τοῦ σþματος, γιÜ τοýς ἐργαζομÝνους τιμßως καß γιÜ
τοýς ξενητεμÝνους ἀδελφοýς μας, ὥστε νÜ διατηρÞσουν ἀλþβητη
τÞν Ἑλληνορθüδοξη παρÜδοσÞ μας στοýς ξÝνους τüπους ποý ζοῦν καß
ἀναπνÝουν. Ἱκετεýει γιÜ τοýς ἀνÝργους καß γιÜ τÜ στρατευμÝνα
παιδιÜ μας, γιÜ κεßνους ποý ἔτυχε νÜ πλανηθοῦν καß νÜ
παραστρατÞσουν καß ποý ζοῦν μÝσα στÜ πνευματικÜ σκοτÜδια, μακρυÜ
ἀπü τÞν γλυκειÜ θαλπωρÞ τῆς Ἁγßας μας Ἐκκλησßας. Προσεýχεται
γιÜ τοýς φυλακισμÝνους, ὥστε μÝ τÞν ὑπομονÞ καß τÞν μετÜνοια καß
τÞν προσευχÞ, νÜ εὑρßσκουν τÞν ἀναψυχÞ τους καß γιÜ τοýς
ξεριζωμÝνους ἀπü τßς πατρικÝς τους ἑστßες, ἐξαιτßας τῶν
πολÝμων καß ὅποιων ἄλλων δυσκολιῶν καß γιÜ ὅλους τοýς
ἀδελφοýς μας ὅπου γῆς, ὥστε βÜλσαμο στÞν καρδιÜ
τοῦ καθενüς ἡ χÜρις τοῦ Θεοῦ διÜ πρεσβειῶν
τῆς Παναγßας μας νÜ κατÝλθῃ καß ἡ χαρÜ τοῦ οὐρανοῦ,
ὅλους θαυμαστÜ νÜ ἐπισκιÜσῃ.
ΠαιδιÜ μου εὐλογημÝνα,
Τελειþνοντας
τßς πατρικÝς μου σκÝψεις μÝ τÞν εὐκαιρßα τῆς μεγÜλης
Ἑορτῆς τῆς Παναγßας μας, σᾶς ὑπενθυμßζω τοýς
λüγους τοῦ Ἁγßου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ, ὁ
ὁποῖος παραγγÝλλει.
«ΝÜ ἔχετε
εὐλÜβεια εἰς ὅλους τοýς Ἁγßους τῆς
Ἐκκλησßας μας, ναß, μÜ περισσüτερον νÜ ἔχετε χßλιες φορÝς εἰς
τÞν ΔÝσποινÜ μας τÞν Θεοτüκον Μαρßαν, διατß ὅλοι οἱ Ἅγιοι
εἶναι δοῦλοι τοῦ Χριστοῦ, ἀλλÜ ἡ ΔÝσποινÜ
μας, ἡ Θεοτüκος εἶναι ΚυρÜ καß Βασιλßσσα τοῦ οὐρανοῦ
καß τῆς γῆς καß πÜσης νοητῆς καß αἰσθητῆς κτßσεως
καß παρακαλεῖ διÜ τÜς ἁμαρτßας μας. Ἐπῆρε (ὁ Θεüς) τÞν Θεοτüκον καß τÞν ἔκαμε
Βασßλισσαν καß ἐτßμησε τü γÝνος μας. ΔιÜ τοῦτο πρÝπει καß
ἡμεῖς, ἀδελφοß μου, νÜ τιμῶμεν τÞν ΔÝσποινα μας τÞν
Θεοτüκον, μÝ νηστεῖες, προσευχÝς, ἐλεημοσýνες καß μÝ τÜ καλÜ μας ἔργα».
ΤÜ ἔτη σας ἅγια, χαριτωμÝνα καß πολλÜ.
Ἡ Παναγßα μας ἄς εἶναι σκÝπη καß βοÞθεια
πÜντων ἡμῶν
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ Ο Π Α Τ Ρ Ω Ν Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ
Υ.Γ. Ἡ παροῦσα
νÜ ἀναγνωσθῇ κατÜ τÞν Θεßα Λειτουργßα τῆς Ἑορτῆς
τῆς ΚοιμÞσεως τῆς Θεοτüκου.
|
ÅðéóôñïöÞ |