131 ÅÃÊÕÊËÉÏÓ Ι.Μ.ΠΑΤΡΩΝ
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2010


ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ

 

Ἀριθμ. Πρωτ: 853

 

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  131η

 

Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ

ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ

 

 

Πρός

τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα

τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν.

 

 «Δεῦτε Χριστοφüροι Λαοß κατßδωμεν θαῦμα πᾶσαν ἔννοιαν ἐκπλῆττον καß συνÝχον».

 

ΠαιδιÜ μου εὐλογημÝνα,

Ἡ ΠανÜμωμος Κüρη, ἡ ΠαρθÝνος Μαρßα, μÝσα σÝ ἕνα ταπεινü καß ἄσημο τüπο, φÝρει στüν κüσμο, τüν Θεüν ὡς ἄνθρωπο. Ἡ ἄκρα ταπεßνωση καß συγκατÜβαση τοῦ ἀπερινοÞτου, ἀκαταλÞπτου καß ἀπεßρου Θεοῦ, ἐκπλÞσσει τοýς ἀγγÝλους, καταπλÞσσει τüν ἄνθρωπο καß τÞν κτßση ὁλüκληρη. «Θεüς τü τεχθÝν, ἡ δÝ ΜÞτηρ ΠαρθÝνος. Τß μεῖζον ἄλλο καινüν εἶδεν ἡ κτßσις;». Τοῦτο τü θαῦμα ἑρμηνεῦσαι γλῶσσα, οὐ δýναται. Ἡ ἀγÜπη σαρκþνεται, κενοῦται, ἀδειÜζει, γιÜ νÜ πληρþσῃ, τÜ σýμπαντα χαρᾶς καß εὐφροσýνης καß νÜ ἀναστÞσῃ τÞν πεπτωκυßαν ἀνθρωπßνην φýσιν.

Ἦλθε ὁ Θεüς τÞν ὥρα ποý ὁ ἄνθρωπος εὑρßσκετο σÝ ἀπüγνωση καß ἀτÝνιζε μÝ τÞν ἐλπßδα τῆς σωτηρßας, μüνο στüν οὐρανü, ἀφοῦ ὅλα τÜ γÞινα τüν εἶχαν προδþσει καß οἰκτρῶς ἀπογοητεýσει.

Τüτε ἦλθε ὁ ΣωτÞρ, λÝγει ὁ Ἱερüς Χρυσüστομος, καß «Ἐκκλησßας σÜρκα ἀνÝλαβε...» καß συνεχßζει: «Καß ἐλθþν εἰς τü καταγþγιον αὐτῆς καß εὑρþν αἰχμῶσαν, γυμνÞν, πεφυρμÝνην αἵματι, ἔλουσεν, ἤλειψεν, ἔθρεψεν, ἐνÝδυσε ἱμÜτιον, οἶον εὑρεθῆναι ἕτερον οὐκ ἔνι».

Αὐτüς ὁ ἴδιος ὁ Θεüς, ἡ σαρκωμÝνη ἀγÜπη, ἔρχεται καß σÞμερα κοντÜ μας, ἀφÞνει τüν οὐρανü, κενοῦται γιÜ μᾶς. «Λεπτýνεται κατÜ μικρüν», γιατß τßποτε πολυτιμüτερο δÝν ὑπÜρχει γιÜ τüν Θεü ἀπü τü περισποýδαστο δημιοýργημÜ Του, τüν ἄνθρωπο, τü λογικüν καß θεοýμενον ὄν, ὅπως χαρακτηριστικÜ ἀναφÝρουν οἱ θεοφüροι ΠατÝρες τῆς Ἐκκλησßας.

ΣÞμερα γεννᾶται, τþρα ἐπεμβαßνει στÞν Ἱστορßα, σÝ καιροýς ποý ὁ ἄνθρωπος, ἀλοßμονο, ἐλησμüνησε παρÜ ποτÝ τÞν οὐρÜνια καταγωγÞ του, τÞν ἀξßα του, τÞ σημασßα τῆς ζωῆς του, τÞν κοινωνικüτητÜ του, τü τÝλος του, τüν τελικü δηλαδÞ προορισμü του, ποý εἶναι ἡ θÝωση.

Γεννᾶται, γιÜ νÜ μᾶς βγÜλῃ ἀπü τüν ὠκεανü τῆς ἀπελπισßας, τοῦ μßσους, τῆς ἀπανθρωπιᾶς, τῆς ἠθικῆς κατÜπτωσης, τῆς ἀπαξßωσης τοῦ ἀνθρωπßνου προσþπου. Ἔρχεται, γιÜ νÜ μᾶς προφθÜσῃ ἀπü τüν βÜραθρο ποý ἤδη χÜσκει γιÜ νÜ μᾶς καταπιῇ ὡς ἄτομα καß ὡς κοινωνßα ὁλüκληρη. Ταπεινοῦται ὁ ὑπερτÝλειος Θεüς, γιατß καμμιÜ ἄλλη δýναμη, οὔτε ἄγγελος, οὔτε ἄνθρωπος, οὔτε κοινωνικü ἤ ἐκπαιδευτικü σýστημα, εἶναι δυνατüν πλÝον νÜ μᾶς σþσῃ ἀπü τÞν ἀπþλεια τÞν ὁποßα ἐμεῖς ἑτοιμÜσαμε μÝ τÞν φρικτÞ καß ἄδικη στÜση καß συμπεριφορÜ μας ἔναντι τοῦ Θεοῦ καß τοῦ ἑαυτοῦ μας, ἀλλÜ καß τοῦ κüσμου ὁλοκλÞρου.

«Ἀκοýσατε ὄρη καß βουνοß καß τÜ περßχωρα τῆς Ἰουδαßας, ὅτι ἔρχεται Χριστüς, ἵνα σþσῃ, ὅν ἔπλασεν ἄνθρωπον, ὡς φιλÜνθρωπος». (Ἀπü τÞν ὑμνολογßα τῆς Ἑορτῆς).

Ἀκοýσατε τοῦ Κυρßου, πᾶσα ἡ γῆ, ἀκοýσατε φωνῆς πατρικῆς. Ἴδετε ΠατÝρα πτωχεýσαντα, δακρýοντα, παρακαλοῦντα. Ἴδετε Θεüν θυσιαζüμενον, «ἵνα οἱ ἄνθρωποι ζωÞν ἔχωσι καß περισσüν ἔχωσιν» (Ἰω. ι,10).

Καß οἱ πÝτρες ὁρῶσαι τü μÝγα θαῦμα ραγßζουν, θÜ εἴπῃ ὁ Ἱερüς Χρυσüστομος. ΜÞ γÝνοιτο οἱ καρδιÝς μας ἀναισθητüτερες τῶν λßθων νÜ ἀποδειχθοῦν σÝ αὐτÞ τÞν τüσο κρßσιμη γιÜ τÞν πατρßδα μας καß τüν κüσμο ὁλüκληρο, περßοδο καß καμπÞ τῆς ἱστορßας.

Ἀκοýεις, ἀδελφÝ μου, τß λÝγει ὁ Θεüς;

            «ΔιÜ σÝ τÞν δüξαν ἐκÝνωσα, τüν ΠατÝρα εἴασα καß πρüς σÝ ἦλθον τüν μισοῦντα με καß ἀποστρεφüμενον καß οὐδÝ ἀκοῦσαι βουλüμενον τü ὄνομÜ μου. Κατεδßωξα καß ἐπÝδραμον, ἵνα σÝ κατÜσχω. ἭνωσÜ με καß συνῆψα ἐμαυτῷ. ΔιÜ σÝ ἐνεπτýσθην, διÜ σÝ ἐρραπßσθην. ΦÜγε με, εἶπον, πßε με. Καß ἄνω σÝ ἔχω καß κÜτω συμπλÝκομαß σοι. Οὐχ ἁπλῶς μßγνυμαß σοι, ἀλλÜ συμπλÝκομαι, τρþγομαι, λεπτýνομαι κατÜ μικρüν, ἵνα πολλÞ ἡ ἀνÜκρασις γÝνηται καß ἡ μßξις καß ἡ ἕνωσις...» (Ἅγιος ἸωÜννης ὁ Χρυσüστομος)

ΔηλαδÞ: «ΓιÜ σÝνα ἄδειασα τÞ δüξα μου, ἄφησα τüν οὐρÜνιο ΠατÝρα καß ἦλθα σÝ σÝνα ποý μÝ μισεῖς, ποý μÝ ἀποστρÝφεσαι καß δÝν θÝλεις οὔτε τü ὄνομÜ μου νÜ ἀκοýσῃς. ΣÝ κατεδßωξα καß ἔτρεξα πßσω σου, γιÜ νÜ σÝ πιÜσω, ὥστε νÜ μÞ πÝσῃς στüν γκρεμü.

ΓιÜ σÝνα δÝχτηκα ἐμπτυσμοýς, γιÜ σÝνα δÝχτηκα ραπßσματα. Σοῦ εἶπα, φÜγε με καß πßε με. Καß στüν οὐρανü γιÜ σÝνα εἶμαι καß στÞ γῆ σÝ ἐναγκαλßζομαι. ΔÝν ἔρχομαι ἁπλῶς γιÜ νÜ συναναστραφῶ μαζß σου, ἀλλÜ σÝ σφιχταγκαλιÜζω, γßνομαι τροφÞ γιÜ σÝνα, θυσιÜζομαι, ὥστε αὐτÞ ἡ ἕνωση νÜ εἶναι τüσο μεγÜλη, νÜ εἶναι τÝλεια».

Ἀδελφοß μου, τοῦτο τü θαῦμα τῆς κενþσεως, τῆς ἄκρας συγκαταβÜσεως τοῦ Θεοῦ, ἄς γßνῃ αἰτßα τῆς ἰδικῆς μας ἀμÝσου ἀποφÜσεως, νÜ ἀλλÜξουμε τρüπο ζωῆς, ὥστε καß ὡς πρüσωπα καß ὡς οἰκογÝνειες καß ὡς κοινωνßα ὁλüκληρη, νÜ ἀπαλλαγοῦμε ἀπü τü βαθý σκοτÜδι καß νÜ ὁδηγηθοῦμε στÞ σωτηρßα.

ΜπροστÜ ἀπü τü ΣπÞλαιο τῆς ΒηθλεÝμ ἄς συνειδη-τοποιÞσουμε ὅτι, «ἡ τῶν ἄνω πολιτεßα ἐν γῆ ἐφυτεýθη, ἄγγελοι μετÜ ἀνθρþπων κοινωνοῦσι καß ἄνθρωποι μετÜ ἀγγÝλων ἀδεῶς διαλÝγονται. ΔιÜ τß; ἘπειδÞ Θεüς ἐπß γῆς ἦλθε καß ἄνθρωπος ἐν οὐρανῷ». (Ἱερüς Χρυσüστομος).

Σᾶς ἀσπÜζομαι ὅλους, εὐχüμενος ἀπü καρδßας μÝ ἀγÜπη πατρικÞ, ἔτη εὐλογημÝνα, ἅγια καß πολλÜ.



  ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2010  

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

   

Ο ΠΑΤΡΩΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

 

Υ.Γ.  Ἡ παροῦσα νÜ ἀναγνωσθῇ κατÜ τÞ Θεßα Λειτουργßα τῆς ἡμÝρας τῶν ΧριστουγÝννων.

 


Ðåñéå÷üìåíá
ÅðéóôñïöÞ