ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 135η
Ἀριθμ. Πρωτ.: 269
Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο
Σ
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ
ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ
Πρός
τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα
τῆς Ἱερᾶς
Μητροπόλεως Πατρῶν
ΠαιδιÜ μου εὐλογημÝνα,
«Εὐλογητüς ὁ
Θεüς. ΕὐφημÞσωμεν σÞμερον τüν Μονογενῆ Υἱüν, τüν τῶν
οὐρανßων γεννÞτορα, τüν τῶν κρυφßων λαγüνων τῆς γῆς
ὑπερκýψαντα καß ταῖς φωσφüροις ἀκτῖσι τÞν ὅλην οἰκουμÝνην
ἐπισκιÜσαντα. ΕὐφημÞσωμεν σÞμερον τÞν ταφÞν τοῦ
Μονογενοῦς, τÞν ἈνÜστασιν τοῦ Νικητοῦ, τÞν χαρÜν καß
τÞν ζωÞν τοῦ κüσμου».
ΜÝ
αὐτÜ τÜ λüγια ὁ Ἅγιος Γρηγüριος Ἐπßσκοπος Νýσσης,
μᾶς καλεῖ νÜ ἑορτÜσωμε λαμπρÜ τÞν φωτοφüρο ἈνÜσταση
τοῦ Κυρßου. Καß ἐμεῖς, συγκεντρωμÝνοι ἐπß τü
αὐτü, στüν πÜντιμο Οἶκο τοῦ Σωτῆρος,
ἐπικροτοῦντες εὐφροσýνως, τÜ ὅσα λÝγει ὁ
Ἅγιος, δοξÜζομε καß εὐχαριστοῦμε τüν ἐκ τÜφου
ἀνατεßλαντα Κýριον, τüν μüνον
ἀληθινüν Θεüν, ὁ Ὁποῖος ἔγινε ἄνθρωπος,
ἔπαθε καß ἀνÝστη γιÜ τÞν ἰδικÞ μας ἀποκατÜσταση στÞν
ἀρχαßα μακαριüτητα.
«ΒλÝπετε, ἀδελφοß
ἀγαπητοß καß φιλÝορτοι καß φιλüχριστοι, τß εἶναι αὐτÞ ἡ
μεγÜλη λαμπροφορßα; Τß εἶναι αὐτÞ ἡ τüση φωταγωγßα καß χαρÜ;
Τß εἶναι αὐτü ποý ἔκανε τÞν Ἐκκλησßα νÜ
ἀστρÜφτῃ τüσο πολý; Τß εἶναι αὐτü ποý ἐλÜμπρυνε
τÞν ΟἰκουμÝνη; ΧθÝς ἤμασταν σÝ λýπη καß σÞμερα σÝ χαρÜ. ΧθÝς σÝ
κατÞφεια καß σÞμερα σÝ εὐθυμßα. ΧθÝς σÝ θρÞνους καß σÞμερα σÝ
ἀλαλαγμοýς». (Ἅγιος Θεüδωρος ὁ Στουδßτης)
Ἡ
παροῦσα ἡμÝρα καß φωτοφüρος ἑορτÞ καß πανÞγυρις, διþχνει
μακριÜ μας τÞν πικρßα, τÞν ὀδýνη, τÞν ἀπελπισßα, μÝ τÞν ὁποßα
γεμßζει τÞν ψυχÞ μας ὁ φθüνος τοῦ διαβüλου, οἱ κοσμικÝς καß μÜταιες
μÝριμνες, ἡ ἀπολυτοποßηση τῶν γηßνων ἀγαθῶν, ἡ
ἀποστασßα μας γενικÜ ἀπü τüν Θεü.
ΔÝν
ὑπÜρχει μεγαλýτερη εὐεργεσßα σÝ μᾶς, ἀπü τÞν
ἈνÜσταση τοῦ Κυρßου.
Ἀδελφοß
μου, χαρεῖτε. ΝικÞθηκε ὁ θÜνατος. ΚαταργÞθηκε ὁ Ἅδης.
Νεκροß δÝν ὑπÜρχουν. Ὅσοι λυπηθÞκατε καß πονÝσατε γιÜ τÞν
ἀναχþρηση ἀπü τüν κüσμο αὐτü, κÜποιου ἀγαπημÝνου σας
προσþπου, βεβαιωθεῖτε πλÝον, ὅτι ζεῖ αἰþνια κοντÜ στüν
Θεü καß συνεορτÜζει μαζß μας καß συμπανηγυρßζει.
Ὅσοι
ἀδικηθÞκατε στÞ ζωÞ ἀπü τßς δυνÜμεις τοῦ διαβüλου,
ἐλᾶτε σÞμερα νÜ διαπιστþσετε, ὅτι εἶστε δυνατοß καß
ἰσχýετε, «ἐν τῇ
δüξῃ καß τῇ ἰσχýι τοῦ ἈναστÜντος Κυρßου».
Ὅσοι
εἴχατε στηρßξει τÞν εὐτυχßα σας στÜ ὑλικÜ ἀγαθÜ καß
ἀπογοητευθÞκατε, ἀφῆστε πßσω τÞν λýπη καß στενοχωρßα,
ἀπü τÞν ἀπþλεια τῶν φθαρτῶν, τῶν γηßνων καß
προσκαßρων καß γßνετε μÝτοχοι τῆς Εὐχαριστιακῆς Ἀναστασßμου
ΤραπÝζης, ἡ ὁποßα καß σÞμερα καß πÜντοτε γÝμει καß μᾶς
χαρßζει τüν οὐρÜνιο καß αἰþνιο πλουτισμü.
«ΔημιουργηθÞκαμε γιÜ νÜ
εὐεργετηθοῦμε. ΕὐεργετηθÞκαμε, ἐπειδÞ δημιουργηθÞκαμε», λÝγει ὁ Ἅγιος Γρηγüριος ὁ Θεολüγος. Καß συνεχßζει ὁ
ἴδιος.
«Τüσο μᾶς ἀγÜπησε
ὁ Θεüς, ὥστε μᾶς ἐχÜρισε τü ΠÜσχα.
Ὦ ΠÜσχα, τü μÝγα καß
ἱερü, ποý καθαρßζεις τüν κüσμο ὅλο! Ὦ Λüγε Θεοῦ καß
φῶς καß ζωÞ καß σοφßα καß δýναμη.
.... Ὦ Λüγε ποý
νοεῖσαι καß ἄνθρωπε ποý φαßνεσαι. Ὦ Λüγε Θεοῦ ποý
φÝρεις τÜ πÜντα, προσδεδεμÝνα στü λüγο τῆς δυνÜμεþς σου...».
Καß
μεῖς, ταπεινÜ, ἀφοῦ ἀκοýσαμε τοῦ Ἁγßου τÞ
φωνÞ, ζῶντες μαζß του τÞν χαρÜ καß τüν πλοῦτο τῆς
ἈναστÜσεως, βοῶμεν πρüς τüν ΝικητÞ τοῦ θανÜτου. «Οἱ δοῦλοι σου σÞμερα, ΔÝσποτα
Κýριε, ἐν χαρᾷ καß ἀγαλλιÜσει, ἐν ὕμνοις καß
ὠδαῖς πνευματικαῖς, ΣÝ δοξÜζομε γιÜ τÞ χαρÜ, γιÜ τÞν ἈνÜσταση,
γιÜ τÞ ζωÞ τÞν ἀτελεýτητη, ποý μᾶς ἐχÜρισες καß μᾶς χαρßζεις
μÝσα στÞν Ἐκκλησßα Σου διÜ τοῦ τιμßου ΠÜθους Σου καß τῆς
ἐνδüξου ἐκ νεκρῶν ἈναστÜσεως Σου. ΒοÞθησÝ μας, νÜ
σταθοῦμε ὄρθιοι, στßς δýσκολες ἡμÝρες ποý διερχüμεθα, νÜ
νικÞσωμε τοýς κλυδωνισμοýς τῆς νοητῆς θαλÜσσης, νÜ ἐπανεýρωμε
τÞν ἐλπßδα καß νÜ ἀγαπÞσωμε τÞν ὄντως ζωÞ».
ΠαιδιÜ
μου εὐλογημÝνα,
Ἄς
χαροῦμε σÞμερα, μÝ τÞν οὐρÜνια καß ἀναστÜσιμη χαρÜ. ΜÝ τÞν
ἈνÜσταση τοῦ Κυρßου πραγματοποιεῖται ἡ συμφιλßωση
τοῦ Θεοῦ μÝ τüν ἄνθρωπο, ἡ γῆ γßνεται
οὐρανüς.
«ΠÜσχα πανσεβÜσμιον
ἡμῖν ἀνÝτειλε».
Ἄνοιξε
ὁ ΠαρÜδεισος καß ἀποκτÞσαμε πÜλι τÞν πρþτη πατρßδα μας. Ἡ
κατÜρα ἐξαφανßστηκε, ἡ ἁμαρτßα καταλýθηκε, ὁ θÜνατος
νικÞθηκε.
Σᾶς
ἀσπÜζομαι ἐν χαρᾷ καß ἐν ἀγÜπῃ
πατρικῇ, μÝ τüν ἀναστÜσιμο ἀσπασμü καß χαιρετισμü.
Χριστüς
ἈνÝστη!
Ο
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
U Ο Π Α Τ Ρ Ω Ν Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ
Υ.Γ. Ἡ παροῦσα
νÜ ἀναγνωσθῇ κατÜ τÞν Θεßαν Λειτουργßαν τῆς ἈναστÜσεως.
|
|
ÅðéóôñïöÞ |