ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 48

Ἀριθ. Πρωτ.: 894

Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

ΕΛΕΩ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ

ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ

Πρός

τό Χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν.

            Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί,

            Ἀπό τό δειλινό τῆς πτώσεως τῶν Πρωτοπλάστων, ἡ μαρτυρική καί πολυώδυνη πορεία τοῦ ἀνθρώπου συνοδεύεται παρηγορητικά ἀπό τό θεϊκό λόγο: «Καί ἔχθραν θήσω ἀνά μέσον σοῦ καί ἀνά μέσον τῆς γυναικός καί ἀνά μέσον τοῦ σπέρματος σοῦ καί ἀνά μέσον τοῦ σπέρματος αὐτῆς, αὐτός σοῦ τηρήσει κεφαλήν καί σύ τηρήσεις αὐτοῦ πτέρναν». (Γεν. 2,15) Καί νά σήμερα μπροστά στῆς Βηθλεέμ τό Σπήλαιο, σταματάει ἡ Ἱστορία μαζί μέ τούς Ποιμένες καί τούς Ἀγγέλους, γιά νά καταγράψη τή λέξη «Ἐμμανουήλ» (Ματθ.1,23) καί νά βεβαιώση τόν ἄνθρωπο, ὅτι ὁ πόθος του γιά λύτρωση βρίσκει τήν πλήρωσή του, ἀφοῦ τό πρωτευαγγέλιο-ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ-ἐκπληρώνεται καί «Χριστός ἐπί γῆς φαίνεται καί τοῖς ἀνθρώποις συναναστρέφεται». (Δογματ. Θεοτοκίον πλ. Δ΄)

            Κρατώντας καί μεῖς αὐτή τή σωτήρια ἀλήθεια, σάν στημόνι τῆς ζωῆς, ἀφήνομε τήν καρδιά μας μέσα ἀπό ἕνα πανευφρόσυνο καί χριστονοσταλγικό σκίρτημα, νά εὐαγγελισθῆ τό μέγα μήνυμα: «Ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν» (Ἰω. 1,14) καί νά βεβαιώση ὅτι «Χριστός ἐνηνθρώπησεν, ἵνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν». (Μ. Ἀθανασίου, Περί Ἐνανθρωπήσεως 54, ΒΕΠ 30,119).

            Ἀδελφοί μου, ὁ οὐρανός σήμερα χαμηλώνει καί ἑνώνεται μέ τή γῆ, ὁ Θεός γίνεται ἄνθρωπος καί ὁ ἄνθρωπος γίνεται κατά χάριν θεός. Σ’ αὐτή τή μεγαλειώδη ἀλήθεια περικλείεται ὁ βασικός σκοπός τῆς Θείας Σαρκώσεως. Αὐτό εἶναι τό Εὐαγγέλιο πού ἔδωκε ὁ οὐρανός στή γῆ, ὁ Θεός στόν ἄνθρωπο. Ἐκτός ἀπό αὐτό τό οὐράνιο μήνυμα, ἄλλος εὐαγγελισμός δέν ὑπάρχει γιά μᾶς, οὔτε σ’ αὐτόν, οὔτε στόν ἄλλο κόσμο. Σ’ αὐτό τό Εὐαγγέλιο βρίσκει κανείς τόν πλοῦτο τῆς πνευματικῆς ἐμπειρίας τῶν Ἁγίων, τόν πλοῦτο πού διώχνει ἀπό τίς ψυχές τή ζάλη καί τή συμβατικότητα τῆς καθημερινῆς ζωῆς καί κάνει τόν κάθε ἄνθρωπο νά ζήση μιά ἄλλη διάσταση, τή διάσταση τοῦ Μυστηρίου.

            Ἑορτάζομε Χριστούγεννα καί ὁμολογοῦμε στήν σύγχρονη ἀνθρωπότητα ὅτι «οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενί ἡ σωτηρία, εἰ μή ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν...». (Πράξ. 4,12)

            Ὅσο καί ἄν προάγεται  ἡ ἀνθρωπότητα στήν τεχνολογία καί τήν ἐπιστήμη, θά παραμένη πνευματικά ἐγκλωβισμένη καί ἀνάπηρη, ἄν δέν πλησιάση τόν Σαρκωθέντα Λυτρωτή. Παρ’ ὅλα τά ἐπιτεύγματά της, θά βασανίζεται μέσα στά σκοτάδια της, χωρίς τήν ἐλπίδα καί τήν παρηγοριά ἑνός λυτρωτικοῦ σημείου.

            Ἑορτάζομε Χριστούγεννα καί μαρτυροῦμε τό ἀληθινό νόημα καί τό λόγο τῆς ἀνθρώπινης σκέψεως, τῆς ἀνθρώπινης αἰσθήσεως, τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς. Μέ τή Σάρκωση τοῦ Θεοῦ ἐδόθη ἡ ἀποκάλυψη τόσο τοῦ Μυστηρίου τοῦ οὐρανοῦ καί τῆς γῆς, ὅσο καί τοῦ Μυστηρίου τοῦ ἀνθρώπου. Γιά τοῦτο καί πανηγυρίζομε κρατώντας τοῦ Θεοῦ τά σπάργανα, σάν ἐλπίδα σέ ἕνα κόσμο πού βαδίζει «ὡς ἐλπίδα μή ἔχων». (Α΄ Θεσ. 4,13) Γι’ αὐτό μαζί μέ τούς Ἀγγέλους δοξολογοῦμε καί μαζί μέ τούς Ποιμένες προσκυνοῦμε τόν Χριστό, «τέλειον Θεόν καί τέλειον Ἄνθρωπον». Ἀλλά καί γι’ αὐτό ἀποκαλυπτόμεθα μπροστά στόν ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος εἶναι τό περισπούδαστον καί κορυφαῖον τοῦ Θεοῦ δημιούργημα. Γι’ αὐτό ἀγαπᾶμε τόν συνάνθρωπό μας, ὅποιος καί ἄν εἶναι, γιατί ἦλθε ὁ Θεός καί θυσιάστηκε γιά τόν ἄνθρωπο.

            Δυστυχῶς ὅμως, πολλοί ἄνθρωποι γιορτάζουν Χριστούγεννα χωρίς τό Χριστό καί χωρίς τήν ἀγάπη γιά τόν συνάνθρωπο. Πολλοί γιορτάζουν «τήν Μητρόπολιν τῶν Ἑορτῶν» χωρίς προετοιμασία πνευματική, χωρίς μετοχή στό Ποτήριο τῆς Ζωῆς, στή Θεία δηλαδή Εὐχαριστία.

            Ἀδελφοί μου, πιστεύω ὅτι οὐδείς ἀπό σᾶς πού ἀκοῦτε αὐτό τό μήνυμα ἀνήκει σ’ αὐτήν τήν κατηγορία.

            Μέ προβληματίζει ἔντονα, ὡς Ἐπίσκοπον, ὁ τρόπος ἑορτασμοῦ αὐτῆς τῆς μεγάλης Ἡμέρας. Οἱ περισσότεροι γιορτάζομε τά Χριστούγεννα μέ ὅσο τό δυνατό μεγαλύτερη ἐξωτερική λαμπρότητα. Στολίζομε τά σπίτια μας, ἀνταλλάσσομε εὐχές, προσφέρομε καί δεχόμαστε δῶρα, φορᾶμε λαμπρά φορέματα, τρῶμε σέ πλούσια τραπέζια. Θἄλεγε κανείς μετά ἀπό ὅλα αὐτά, ὅτι ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος, γιά νά μᾶς διδάξη, πῶς νά διασκεδάζομε περισσότερο, πῶς νά ντυνόμαστε κομψότερα, πῶς νά τρῶμε καλύτερα καί πῶς νά ἀδιαφοροῦμε γιά κείνους πού πεινᾶνε, πού πονᾶνε, πού ὑποφέρουν, πού δέν ἔχουν νά πληρώσουν γιατρούς καί φάρμακα, πού καθημερινά σκοτώνονται σέ φρικτούς πολέμους.

            Λέμε ὅτι τά Χριστούγεννα εἶναι ἡ Ἑορτή τῶν παιδιῶν. Ἀλήθεια εἶναι αὐτό, γιατί μόνο τά παιδιά εἶναι σέ θέση, μέ τήν ἁπλότητα καί καθαρότητα τῆς καρδιᾶς τους νά κατανοήσουν τό μέγα Μυστήριο τῆς Γεννήσεως τοῦ Σωτῆρος. Ἐμεῖς οἱ μεγάλοι, εἴμαστε τυφλωμένοι ἀπό χίλια πράγματα καί ἀδυνατοῦμε νά δοῦμε τόν ἀστέρα τῆς Βηθλεέμ, τό ἀληθινό φῶς καί νά καταλάβωμε τό τόσο ἁπλό ἀλλά συγχρόνως καί τόσο βαθύ μήνυμα τῆς ἀγάπης.

            Γι’ αὐτό παρακαλῶ σας ἀδελφοί μου καί παιδιά μου, ἀπόψε πού μᾶς ἐπισκέπτεται ὁ Θεός, νά ὑψώσωμε τόν νοῦ μας καί τήν καρδιά μας πρός Αὐτόν καί νά Τόν  παρακαλέσωμε: «Κύριε, σήμερα πού γεννᾶσαι, ξύπνησε τίς κοιμισμένες ψυχές μας, λῦσε τά δεσμά μας, ἐλευθέρωσέ μας ἀπό τήν ὕλη, τό μῖσος, τήν ὑποκρισία, τήν ἰδιοτέλεια, τήν ψευτιά. Κάνε, Κύριε, τίς ψυχές μας, ἁγνές καί ἁπλές, ὅπως τῶν Ποιμένων. Κάνε μας προσκυνητές τῆς Φάτνης σου καί ὄχι τοῦ ἐγώ μας καί τῆς ὕλης».

            Παιδιά μου εὐλογημένα, ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μου, σᾶς εὔχομαι νά ζήσετε ἔτη πολλά καί χαριτωμένα ἀπό τή χάρη καί τήν δωρεά τοῦ Ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ ἡμῶν.

            Σᾶς ἐναγκαλίζομαι καί σᾶς κατασπάζομαι ἐν φιλήματι ἁγίῳ καί σᾶς χαιρετίζω μέ τόν πανευφρόσυνο ὕμνο:

«Χριστός γεννᾶται δοξάσατε.

Χριστός ἐξ οὐρανῶν ἀπαντήσατε.

Χριστός ἐπί γῆς ὑψώθητε».

Χριστούγεννα 2006

Διάπυρος πρός Κύριον εὐχέτης πάντων ὑμῶν

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

  + Ο ΠΑΤΡΩΝ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ