ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ

Ἐν Πάτραις τῇ 9ῃ Φεβρουαρίου 2010

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  115η

«Περί τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς»

Πρός

τόν εὐσεβῆ Λαόν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

Παιδιά μου εὐλογημένα,

Εὐδόκησε Κύριος ὁ Θεός, νά εἰσέλθωμε καί πάλι στό στάδιο τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, τῆς περιόδου κατά τήν ὁποία ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, μᾶς ἑτοιμάζει πνευματικά, ὥστε νά φθάσωμε νά προσκυνήσωμε τά Σεπτά καί Ἅγια Πάθη τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν καί νά Τόν δοξάσωμε Ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν.

Μέ τήν εὐκαιρία αὐτή ἐπικοινωνῶ μαζί σας, προκειμένου νά ἐκφράσω τίς ἐγκάρδιες εὐχές μου γιά εὐόδωση τῶν πνευματικῶν σας ἀγωνισμάτων καί γιά νά ἀπευθύνω στήν ἀγάπη σας λόγους πατρικούς, πνευματικῆς οἰκοδομῆς.

Ἄν συνεχῶς, ἀγαπητοί μου, πρέπει νά σκεπτώμεθα τό μεγαλεῖο τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καί νά προσπαθοῦμε, μέσα ἀπό τίς ἡμέρες καί τά ἔργα μας, νά Τόν δοξολογοῦμε καί νά Τόν εὐχαριστοῦμε, πολύ περισσότερο κατ’αὐτή τήν περίοδο. Διότι ἐντονώτερα βιώνομε τό ὅτι μᾶς ἐδημιούργησε ἐξ ἀγάπης καί μᾶς ἐπροίκισε μέ χάρη καί εὐλογία περισσή, μέ σοφία καί δύναμη, ὡς ψυχοσωματικές ὀντότητες καί ὥρισε νά εἴμεθα βασιλεῖς πάντων τῶν ὑπ’αὐτοῦ γενομένων κτισμάτων. «Ἠλάττωσεν ἡμᾶς βραχύ τι παρ’ἀγγέλους, δόξῃ καί τιμῇ, ἐστεφάνωσεν ἡμᾶς», ὡς ἀναφέρει ἡ Ἁγία Γραφή.

Ὁ σκοπός τῆς ὅλης δημιουργίας καί αὐτῆς ταύτης τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως, τῆς κορωνίδος  τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ, εἶναι ὁ ἁγιασμός μας, ἡ θέωσή μας, ἡ κατά Θεόν τελείωσή μας.

Καί ὅμως, ὁ ἄνθρωπος ἐπανεστάτησε ἐναντίον τοῦ Θεοῦ, τοῦ Δημιουργοῦ του καί ἐτοποθέτησε τόν ἑαυτό του στό θρόνο τοῦ Θεοῦ,  «αὐτοείδωλον γενόμενος» καί γιά τοῦτο ἔπεσε καί ἐξῆλθε τοῦ Παραδείσου τῆς τρυφῆς καί τῆς χαρᾶς. Ἔχασε τήν ἀγαλλίαση τῆς προσωπικῆς κοινωνίας μέ τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπό του. Ὁ Θεός ὅμως καί Πατέρας μας, μᾶς ἀνεδημιούργησε καί μᾶς ἔσωσε. Μᾶς «ἔπνιξε» κυριολεκτικά μέσα στόν ὠκεανό τῆς ἀγάπης Του, γενόμενος ἄνθρωπος δι ἡμᾶς καί ἐνδύσας ἡμᾶς μέ χιτῶνα δόξης καί τιμῆς, ὡραϊσμένον μέ τό Τίμιον Αἷμα Του, τό ὁποῖο ἔσταξε ἀπό τόν Ζωοποιό Σταυρό Του.

Μᾶς ἐλύτρωσε ἀπό τά δεσμά τοῦ θανάτου στά ὁποῖα ἐμεῖς εἴχαμε καταδικάσει τόν ἑαυτό μας καί μᾶς ἐλάμπρυνε μέ τό Πανάγιο Φῶς τῆς Ἀναστάσεώς Του.

Ὅλα αὐτά, μᾶς τά θυμίζει ἡ Ἐκκλησία κάθε ἡμέρα, ὅμως ἰδιαιτέρως κατ’ αὐτήν τήν περίοδο τῆς χαρμολύπης, κατά τήν ὁποία μᾶς καλεῖ νά συνειδητοποιήσωμε ἀφ’ἑνός μέν τήν ἀνθρώπινη ἀτέλειά μας, ἀφ’ ἑτέρου δέ τό συγκλονιστικό μέγεθος τῆς θυσιαστικῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Ἐξαιρέτως μᾶς ὑπενθυμίζει:

·        Τήν πικρία ἐκ τῆς ἁμαρτίας καί ἀποστασίας καί τήν γλυκύτητα καί τήν θαλπωρή τῆς ἀγκάλης τοῦ Οὐρανίου Πατρός.

·        Τήν ὀδύνη τῆς πτώσεως καί τήν δυνατότητα τῆς σωτηρίας.

·        Τό μαρτύριο τῆς τραγικῆς μοναξιᾶς ἐξ αἰτίας τῆς ἠθελημένης ἀρνήσεως τοῦ Θεοῦ ἐκ μέρους μας καί τήν ἀνάγκη τῆς, διά τῆς ὁδοῦ τῆς μετανοίας, ἐπιστροφῆς στήν κοινωνία μέ τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπό μας.

·        Βλέπει ἡ Ἐκκλησία, τίς πληγές μας καί μᾶς δίδει τά φάρμακα.

·        Βλέπει τό σκότος μέσα στό ὁποῖο ζοῦμε καί μᾶς δεικνύει τόν φωτοφόρο παράδεισο.

·        Βλέπει τήν ματαιότητα καί τήν φθορά μέ τήν ὁποία εἴμαστε συνδεδεμένοι καί μᾶς καλεῖ νά συνειδητοποιήσωμε, ὅτι εἴμαστε προορισμένοι γιά τά ἄφθαρτα καί αἰώνια γιά τήν οὐράνια Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Καί δέν μένει, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, μόνο σ’αὐτές τίς διαπιστώσεις ἤ ἁπλῶς στήν διδασκαλία, ἀλλά προχωρεῖ δίδοντάς μας τά μέσα τῆς σωτηρίας, χαρίζοντάς μας τόν ἴδιο τόν Σωτῆρα, ὥστε γινόμενοι ὅμαιμοι καί σύσσωμοι Αὐτοῦ, νά μή χωριζώμεθα ποτέ ἀπ’ Αὐτόν, ἀλλά νά μένωμεν ἐν Αὐτῷ καί Αὐτός ἐν ἡμῖν, πρός ἁγιασμό καί σωτηρία μας.

Ἰδού, λοιπόν, τά σωτήρια μέσα.

·        Ἡ προσευχή, ἡ ὁποία εἶναι ἡ μυστική κοινωνία τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό. Εἶναι «τεῖχος τῶν πιστῶν, ὅπλον ἡμῶν ἀκαταγώνιστον, καθάρσιον τῆς ἡμετέρας ψυχῆς, ἀπολύτρωσις τῶν ἡμετέρων ἁμαρτημάτων, διάλεξις πρός τόν Θεόν καί ὁμιλία πρός τόν τῶν ὅλων Δεσπότην».

·        Ἡ ἀγάπη, ἡ ὁποία εἶναι  «τό πάντων τῶν ἀρετῶν κεφάλαιον... καί τόν οὐρανόν ἡμῖν αὕτη χαρίζεται καί τά ἀπόρρητα ἀγαθά».

·        Ἡ ὑψοποιός ταπείνωσις. Ἡ ὁποία, «τό θεμέλιον ἐστί τῆς καθ’ ἡμᾶς φιλοσοφίας...... τίκτουσα τό ἀνεξίκακον, τό ἀόργητον, τό φιλάνθρωπον, τό νηπτικόν, τό προσεκτικόν...» .

·        Ἡ μετάνοια, ἡ ὁποία μᾶς βοηθάει μέσα ἀπό τό ἡγιασμένο λουτρό τῶν δακρύων, νά ἐπαναπολαύσωμε τόν ἀπωλεσθέντα Παράδεισο. «Μετάνοια ἐστί ρίζα θεοσεβείας. Μετάνοια σωτηρίαν ποιεῖ ».

·        Ἡ νηστεία, «ἥτις ἐκτέμνει ἀπό καρδίας πᾶσαν κακίαν» καί

·        Ἡ μετοχή μας στό Μυστήριο τῆς ζωῆς, στή Θεία Εὐχαριστία, ὅπου γευόμεθα τοῦ Πάθους καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ ,γινόμενοι κοινωνοί τοῦ Τιμίου Σώματος καί τοῦ Παναγίου Αἵματός Του.

Παιδιά μου εὐλογημένα,

Εἰσερχόμεθα ἤδη στήν Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Ἄς ἀξιοποιήσομε τίς δυνατότητες καί τά μέσα πού μᾶς δίδει ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, ὥστε νά φτάσωμε νά γιορτάσωμε πραγματικά καί οὐσιαστικά τό Πάσχα καί ὄχι κοσμικά καί φαινομενικά.

Ἀπό σήμερα καί κάθε Κυριακή στίς 6 τό ἀπόγευμα, θά τελοῦνται οἱ Κατανυκτινοί Ἑσπερινοί, σύμφωνα μέ τό πρόγραμμα πού ἔχομε καταρτίσει, ἀρχῆς γενομένης ἀπό τόν Νέον Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου. Θά τελοῦνται, ἐπίσης, οἱ Προηγιασμένες Θεῖες Λειτουργίες, ὥστε καί κατά τήν διάρκεια τῆς ἑβδομάδος, νά δύνανται νά μετέχουν, ὅσοι εἶναι ἕτοιμοι, τοῦ Ποτηρίου τῆς ζωῆς. Κάθε Παρασκευή ἀπόγευμα, ἐν εὐλαβείᾳ, Κλῆρος καί Λαός, θά χαιρετίζωμε στούς Ἱερούς Ναούς τήν Παναγία μας καί κάθε Δευτέρα, Τρίτη, Τετάρτη καί Πέμπτη ἀπόγευμα, θά τελῆται τό Μέγα Ἀπόδειπνο. Κάθε Σάββατο καί Κυριακή πρωί, θά τελῆται ἡ Θεία Λειτουργία ( τό Σάββατο τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου καί τήν Κυριακή τοῦ Μεγάλου Βασιλείου) καί θά προσφέρεται Θυσιαστικά καί Ἀναστάσιμα ὁ Κύριός μας γιά τόν ἁγιασμό καί τήν σωτηρία μας.

Οἱ Ἱερεῖς μας, θά περιμένουν ἐν ἀγάπῃ καί χαρᾷ ὅλους σας, ὥστε μέσα ἀπό τό Μυστήριο τῆς Μετανοίας καί τίς ἄλλες λατρευτικές καί ἁγιαστικές πράξεις τῆς Ἐκκλησίας, νά ἀνακαινίσετε ἑαυτούς καί νά εἰσέλθετε πάλλευκοι στόν Ἱερό, τοῦ Κυρίου μας, Ἀναστάσιμο καί φωτοφόρο Νυμφῶνα.

Ἀγαπητοί μου, «τό στάδιο τῶν ἀρετῶν ἠνέωκται. Οἱ βουλόμενοι ἀθλῆσαι εἰσέλθετε...»

Ἐπιθυμία μου βαθειά, τήν ὁποίαν ἔχω κάνει θέμα συνεχοῦς μετά δακρύων προσευχῆς, εἶναι ἡ σωτηρία ὅλων σας, Κλήρου καί Λαοῦ.

Παρακαλῶ σας, λοιπόν, μετά πατρικῆς βαθείας στοργῆς καί ἀγάπης. Ἀκολουθήσατε τήν ὁδό πού δεικνύει Ἐκεῖνος ὑψώνοντας τό αἱματωμένο χέρι Του. Εἶναι ἀσφαλής καί βεβαία καί ὁδηγεῖ στή σωτηρία. Ἔχετε ἐμπιστοσύνη στήν Ἐκκλησία, ἡ ὁποία εἶναι ἡ φιλόστοργη Μητέρα μας. Ἐστέ βέβαιοι, ὅτι ἔξω ἀπό τήν Ἐκκλησία δέν ὑπάρχει σωτηρία.

Ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή μᾶς δίδει τίς σωτήριες εὐκαιρίες γιά πνευματική ζωή καί ἀναστάσιμη πορεία. Ἡ περίοδος αὐτή εἶναι ἕνας δρόμος, μιά πορεία, γιά συνάντηση μέ τόν οὐράνιο Σωτῆρα μας.

Εὐχή καί προσευχή μου εἶναι, ἡ ἐπιτυχία αὐτοῦ τοῦ ἁγίου στόχου γιά ὅλους σας, γιά ὅλους μας.

Καλή Σαρακοστή καί καλή Ἀνάσταση.

Σᾶς ἀσπάζομαι πατρικά, ἐν φιλήματι ἁγίῳ

καί σᾶς εὔχομαι ἔτη πολλά καί Θεοφόρα.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ