ΠΑΣΧΑΛΙΟΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ
κ.κ.ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ


 

 

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΤΡΩΝ

 

 

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  97

 

Ἀριθ. Πρωτ.:  231

 

Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ

ΚΑΙ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΑΤΡΩΝ

 

 

Πρός

τό Χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν

 

 

Παιδιά μου εὐλογημένα,

Μέσα σέ ἐποχή ταραγμένη, σέ κοινωνία πνευματικά ἀπελπισμένη, ὅπου οἱ ἄνθρωποι τρέμουν τήν φρίκη τοῦ θανάτου, ἔρχεται γιά μιά ἀκόμα φορά, ἡ παρουσία τοῦ Ἀναστημένου Κυρίου μας νά συγκλονίσῃ, νά μεταμορφώσῃ τίς ἀνθρώπινες ὑπάρξεις σέ φωτοφόρα παλάτια, σέ χαριτωμένα δοχεῖα πού κρατώντας μέ ἐλπίδα τό ἀνέσπερο ἀναστάσιμο φῶς, θά διασχίσουν τά σκοτεινά μονοπάτια τῆς σύγχρονης ζωῆς.

Σήμερα, πού ὁ κόσμος εἶναι χτυπημένος ἀπό μιά κρίση μέ πολλές ὀνομασίες, ἡ ὁποία ὅπως ἀπεδείχθη εἶναι στό βάθος της πνευματική, ἔρχεται ὁ ἴδιος ὁ Θεός καί σ’ αὐτή τήν ἔσχατη ὥρα μᾶς καλεῖ νά βιώσουμε βαθειά καί οὐσιαστικά αὐτή τήν σχέση τῆς ἀναστάσιμης κοινωνίας μαζί Του καί μέ τούς συνανθρώπους μας.

Μᾶς προσκαλεῖ, θριαμβευτής, νά κάνουμε τήν ἀπαρχή ἄλλης βιοτῆς, καινῆς (καινούργιας) ζωῆς, μακριά ἀπό τήν ὀδύνη τῆς μοναξιᾶς, τῆς ἀπέλπιδας βιοτικῆς μέριμνας, τόν εὐτελισμό τῆς προσωπικότητος καί τόν φόβο τοῦ θανάτου.

Ἡ ἀθρόα συμμετοχή μας στόν ἑορτασμό τῆς Ἀναστάσεως κατά τήν λαμπρή καί φωτοφόρο αὐτή ἡμέρα δηλώνει, τήν δίψα μας γιά ζωή, ἀλλά καί τήν ἀγάπη τοῦ Κυρίου μας, ὁ ὁποῖος βεβαιώνει ὅτι εἶναι τό Φῶς, ἡ Ἀνάσταση καί ἡ Ζωή. Τό Πάσχα μαρτυρεῖ πώς ὁ Ἀναστάς Κύριος εἶναι μαζί μας καί πώς ἐμεῖς, μαζί Του μόνο, εἴμαστε ζωντανοί (π. Ἀλέξανδρος Σμέμαν).

Ἡ Ἀνάσταση δέν εἶναι ἁπλῶς ἕνα ἱστορικό γεγονός τό ὁποῖο ἀνήκει στήν σφαῖρα τοῦ παρελθόντος, ἀλλά εἶναι ἕνα συγκλονιστικό θαῦμα τό ὁποῖο ἐπιδρᾶ καταλυτικά στό σήμερα, μέ σωτήριες διαστάσεις γιά τό αἰώνιο μέλλον.

Αὐτό τό ὑπέρλογο γεγονός, τό Θεῖο καί οὐράνιο, ἀλλοιώνει μέ τήν καλήν ἀλλοίωση ὁλόκληρη τήν κτίση. «Σήμερον πᾶσα κτίσις ἀγάλλεται καί χαίρει, ὅτι Χριστός ἀνέστη καί ἅδης ἐσκυλεύθη».

Ὁ κόσμος πλέον ἀντιλαμβάνεται, ὅτι θάνατος δέν εἶναι ἡ φυσική διάλυση, ἀλλά ὁ χωρισμός ἀπό τόν, ἐκ νεκρῶν Ἀναστάντα, Κύριό μας.

Μέ τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, γράφει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, «κατελύθη ὁ θάνατος, ἐσβέσθη ἡ κατάρα, ἡ ἁμαρτία ἠφανίσθη, Ἅδου πύλαι συνεθλάσθησαν καί δέσμιος ὁ διάβολος γέγονεν καί ὁ χρόνιος ἀνῃρέθη πόλεμος καί καταλλαγαί Θεοῦ πρός ἀνθρώπους ἐγένοντο καί πρός τήν προτέραν, μᾶλλον δέ πρός πολλῷ μείζονα ἐπανῆλθεν, εὐγένειαν ἡμῶν τό γένος, καί τό θαυμαστόν ἐκεῖνο καί παράδοξον ἐπεῖδε θέαμα ὁ ἥλιος, ἄνθρωπον ἀθάνατον γεγενημένον»

Ὅσοι ἀρνοῦνται τήν Ἀνάσταση, ἀρνοῦνται τήν ἴδια τή ζωή, τήν πρόοδο, τήν χαρά, τήν αἰσιοδοξία, τήν ἐλευθερία, τήν ἀθανασία, τήν αἰωνιότητα. Γι’ αὐτό, ἄν τό ἀναστάσιμο μήνυμα, συγκλονίζει ὅλων τίς καρδιές, πολύ μεγαλύτερη σημασία ἔχει γιά τήν πορεία τῶν νέων ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι βρίσκονται στῆς ζωῆς τήν ἄνοιξη, στήν πιό ὡραία τῆς ζωῆς τους στιγμή.

Ἡ Ἀνάσταση μέσα στόν ἄφιλο κόσμο, τόν ὁποῖο συνθλίβει ὁ ἄκριτος καί ἄκρατος εὐδαιμονισμός, ἡ πνευματική ναυτία καί ἡ ἀπαισιοδοξία, δίδει στούς νέους μήνυμα καί πρόταση ζωῆς καί πορείας, δοκιμασμένης μέσα στό καμίνι τόσων αἰώνων καί σφραγισμένης μέ τήν βεβαιότητα τῆς ἐπιτυχίας.

Ὁ νέος ἄνθρωπος, ποθεῖ τήν ζωή καί ἀγωνίζεται γιά νά τήν κερδίσῃ ἡμέρα καί νύχτα. Ὁ ἐκ τοῦ Τάφου Ἀνατείλας Κύριος, τοῦ λέγει: «Παιδί μου, ἡ ζωή δέν ἔχει τέλος». Ἐπίσης, ἐπιθυμεῖ τόν ἀγῶνα καί τήν δράση. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός τοῦ δίδει τό στάδιο, τά ὅπλα, τά ἀγωνίσματα, τόν ἐνθουσιασμό καί τήν δύναμη καί τόν βεβαιώνει, ὅτι δέν θά ἠττηθῇ ποτέ. Ἀκόμη, διακαῶς ἐπιζητεῖ τήν ἔξοδο ἀπό τόν ὠκεανό τῆς σύγχρονης ὑλοκρατούμενης κοινωνίας, γιατί κουράστηκε χτυπημένος ἀπό τά βέλη τοῦ παραλόγου κόσμου. Ὁ Κύριός μας, τοῦ προσφέρει τήν δυνατότητα νά ἐξέλθῃ ἀπό τήν σύγχρονη ἀπελπισία καί τόν ὁπλίζει μέ τήν αὐτοπεποίθηση πού ἔχει χάσει, ἀφοῦ τόν βεβαιώνει ὅτι ὁ Θεός εἶναι ἡ ἀχόρταγη ἀγάπη (Ἅγιος Σιλουανός), εἶναι ἡ ἐλπίδα τῶν ἀπελπισμένων, τό λιμάνι τῶν ναυαγῶν τοῦ βίου, ἡ ἀπαντοχή καί ἡ σωτηρία.

Ἡ Ἀνάσταση λυτρώνει ἀπό τά ἀδιέξοδα, ἀπό τά τέλματα, προσφέρει τήν ἴδια τή ζωή τοῦ Κυρίου, πεντακάθαρη καί μᾶς καλεῖ νά τήν ζήσουμε μετέχοντας στό Ἀναστάσιμο Εὐχαριστιακό Δεῖπνο, φλογιζόμενοι ἀπό τό ἀνέσπερο καί ἄκτιστο Φῶς, ἰσχυροποιούμενοι, ἀθάνατοι γινόμενοι.

Ἀδελφοί μου, γιά ὅλους μας ἡ Ἀνάσταση εἶναι καί θά παραμένῃ πρόσκληση ζωῆς, δοκιμασία τῆς ἐλευθερίας μας, ἐπιβεβαίωση τῆς μοναδικότητάς μας, ὡς προσώπων δημιουργημένων «κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν Θεοῦ». Εἶναι καί θά παραμένῃ  ἐλπίδα, φῶς, βεβαιότητα γιά τήν οὐράνια ἀξία μας καί τήν δυνατότητά μας νά κερδίσουμε τήν αἰώνια Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, νά γίνουμε υἱοί τῆς Ἀναστάσεως, Χριστοφόροι καί Θεοφόροι.

Εὔχομαι ἡ χαρά τῆς Ἀναστάσεως νά καταυγάζῃ γιά πάντα τήν ζωή σας καί τό Ἀναστάσιμο Φῶς νά καταλάμπῃ τά πρόσωπά σας.

 

Σᾶς εὐλογῶ καί σᾶς ἀσπάζομαι πατρικά

ἐν Χριστῷ Ἀναστάντι τῷ Κυρίῳ ἡμῶν.

 

          Ἅγιον Πάσχα 2009

       Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

 

   

          U Ο  Π Α Τ Ρ Ω Ν   Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ

 

 


Περιεχόμενα
Επιστροφή