|
Αριθ. Πρωτ. 847 Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΑΤΡΩΝ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Προς τον ευσεβή λαόν των Πατρών και πάσης Αχαΐας
Αγαπητοί αδελφοί και τέκνα ημών εν Χριστώ Γεννηθέντι, "Χριστός επί γης, υψώθητε" Εις υψηλούς και πανηγυρικούς τόνους υμνεί το μεγάλο γεγονός της Γεννήσεως του Σωτήρος του κόσμου ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος. Και ακούομεν σήμερον τους λόγους να ψάλλη - και να επαναλαμβάνη επί 20 αιώνας - η Ορθόδοξος Εκκλησία μας. Χριστός γεννάται, δοξάσατε Εις την τελευταίαν φράσιν "Χριστός επί γης" τονίζεται η κοσμοσωτήριος παρουσία του Χριστού επί της γης, ως θεανθρώπου, Γεννηθέντος εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου. Έχομεν συνηθίσει να σκεπτώμεθα τον Θεόν ως κατοικούντα εις τον ουρανόν. Και το λέγομεν καθημερινώς εις την προσευχήν μας "Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς". Δια τούτο είναι εκπληκτικόν το μήνυμα "Χριστός επί γης". Και όμως δεν ήτο απ΄ αρχής μακράν της γης ο Θεός. Όταν έπλασε τον άνθρωπον και τον εγκατέστησεν εις τον Παράδεισον, επί της γης ήτο ο Παράδεισος εκείνος. Και καθημερινώς οι Πρωτόπλαστοι ήσαν εις επαφήν με τον Δημιουργόν Θεόν. Ήτο ευλόγως μεγάλη η ευτυχία των εκ της παρουσίας του Θεού πλησίον των. Αλλά εμεσολάβησεν η παράβασις της εντολής του Θεού. Και εισήλθεν εις τον κόσμον η αμαρτία. Τότε πλέον ο αμαρτήσας άνθρωπος, ως πταίστης και ένοχος, ήκουε τον Θεόν "περιπατούντα εν τω Παραδείσω το δειλινόν" και εφοβήθη και εκρύβη. Δεν είχε παρρησίαν να εμφανισθή ενώπιόν Του. Ο Θεός έκτοτε ήτο εις απόστασιν από τον αποστάτην άνθρωπον. Ο Θεός εις τον ουρανόν, εις την χώραν της αγιότητος και της μακαριότητος, και ο άνθρωπος επί της γης, εις την κοιλάδα του κλαυθμώνος γευόμενος "τα οψώνια (τας συνεπείας) της αμαρτίας". Παρά ταύτα "ούτως ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον Υιόν αυτού τον μονογενή έδωκε". "Και κλίνας ουρανούς κατέβη" επί γης ο Υιός του Θεού, γενόμενος άνθρωπος, δια να σώση τον άνθρωπον, τον αμαρτήσαντα άνθρωπον, τον αμαρτωλόν κόσμον. Ήλθεν ο Θεός επί της γης "εν προσώπω Ιησού Χριστού". Και οι άγγελοι ανύμνησαν το μεγάλο Γεγονός, θαυμάζοντες το μυστήριον της ενανθρωπήσεως του Θεού, και ψάλλοντες, "Δόξα εν υψίστοις Θεώ, και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία". Οι άνθρωποι όμως, εις το τέλος ήδη του 20ου αιώνος μετά Χριστόν πώς ανταποκρίνονται; Και πώς πρέπει να ανταποκρινώμεθα εις την σκέψιν ότι ο Θεός ήλθεν "επί γης", δια να υψώση ημάς εις τον ουρανόν; Ο ιερός υμνωδός μας παρακινεί "Χριστός επί γης, υψώθητε". Ο Θεός, από της ιδικής του πλευράς έπραξε το παν, δια να ανυψώση και πάλιν τον εκπεσόντα άνθρωπον. Και όντως "συνήγειρε και συνεκάθισεν εν τοις επουρανίοις εν Χριστώ" την ανθρώπινην φύσιν. Ο Γεννηθείς Χριστός μας "σώζει εις το παντελές", εν πρώτοις με την αγιότητά Του. "Κατέλιπεν ημίν υπογραμμόν, ίνα επακολουθήσωμεν τοις ίχνεσιν αυτού". Έπειτα με την διδασκαλίαν του, την υψηλήν διδασκαλίαν του Ευαγγελίου Του, που εμπνέει και "υψώνει" τον άνθρωπον ως πολίτην της βασιλείας του Θεού. Ακόμη, με τα θαύματα που ετέλεσε, και προ πάντων τα ηθικά θαύματα που απεργάζεται δια την αποδέσμευσιν από της αμαρτίας και την ηθικήν εξύψωσιν και τον αγιασμόν ημών. Πολύ περισσότερον σώζει τον κόσμον με τα Πάθη Του, όπως είπεν ο Ίδιος "καγώ, εάν υψωθώ, πάντας ελκύσω προς εμαυτόν". Κυρίως δε με την Ανάστασίν Του συνανέστησε δυνάμει "πάντας τους θέλοντας ευσεβώς ζην εν Χριστώ Ιησού", "ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ΄ έχη ζωήν αιώνιον". Αδελφοί, βαίνομεν προς την ανατολήν της τρίτης χιλιετίας από της γεννήσεως του Χριστού. Μη μας διαφεύγει ότι, από της ιδικής μας πλευράς, απαιτείται η "οικείωσις" της "οικονομίας" ταύτης του Θεού και της "απολυτρώσεώς της εν Χριστώ Ιησού". Αυτό σημαίνει ότι ο Χριστός, ο Σωτήρ του κόσμου, πρέπει να γίνει Σωτήρ δικός μου, Σωτήρ δικός σου, Σωτήρ ενός εκάστου εξ ημών. Εάν σωθούν οι άλλοι, εκτός από σε, τι το όφελος δια τον εαυτόν σου από τον Σωτήρα Χριστό; Είναι δια τούτο ανάγκη να συνδεθής μαζύ Του ουσιαστικά. Να τον βάλης στην καρδιά σου. Να ρυθμίζης την ζωήν σου με τον νόμον Του, με το θέλημά Του, σε κάθε περίπτωσιν. Το Σώμα Του και το Αίμα Του να μας ενώνη με τον Χριστόν δια της Θείας Κοινωνίας. Η αφωσίωσίς μας προς Αυτόν να είναι απόλυτος. Και συνεχώς να υψώνεται το επίπεδον του αγιασμού ημών δια της χάριτός Του. Κατά το εόρτιον μήνυμα των Χριστουγέννων: Μετά των πατρικών μου ευχών και ευλογιών +Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΑΤΡΩΝ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ |
