ΑΜΜΑ ΘΕΟΔΩΡΑ

Ἡ Ὁσία Θεοδώρα συνήθιζε νά λέγη στίς μαθήτριές της, ὅτι οὔτε ἡ μεγάλη ἄσκηση μόνη της, οὔτε ὁ ὑπερβολικός κόπος, οὔτε ὁποιαδήποτε ἄλλη κακοπάθεια μπορεῖ νά σώση τόν ἄνθρωπο ὅσο ἡ ταπείνωση. Μάλιστα διηγεῖτο τό ἑξῆς διδακτικό περιστατικό.

Κάποιος ἐρημίτης εἶχε τό χάρισμα ἀπό τό Θεό νά διώχνη τά πονηρά πνεύματα. Μιά φορά ζήτησε ἀπ’αὐτά νά μάθη, τί φοβοῦνται περισσότερο καί ἀναγκάζονται νά φύγουν.

·  Μήπως φοβεῖσθε τήν νηστεία; Ρώτησε ὁ Γέροντας.

·  Τή νηστεία νά φοβηθοῦμε ἐμεῖς; Εἶπε τό πονηρό πνεῦμα. Ἐμεῖς οὔτε τρῶμε,οὔτε πίνουμε ποτέ.

·  Μήπως τήν ἀγρυπνία; Ρώτησε στή συνέχεια ὁ Ἀββάς.

·  Μά τί λές...ἐμεῖς δέν κοιμώμαστε καθόλου, προκειμένου νά κάνουμε τό κακό.

·  Μήπως τή φυγή τοῦ κόσμου;

Τότε τό δαιμόνιο γέλασε περιφρονητικά.

·  Τί λές τώρα ἀνόητε,εἶπε στόν Γέροντα. Σπουδαῖο πρᾶγμα μέ ρώτησες. Μά δέν ἔχεις καταλάβει ὅτι ἐμεῖς περνᾶμε τόν περισσότερο καιρό γυρνώντας στίς ἐρημιές;

·  Τότε ὁ Γέροντας μέ αὐστηρότητα εἶπε: «Σέ ἐξορκίζω , παμπόνηρο καί παμμίαρο πνεῦμα νά μοῦ πῆς τί εἶναι ἐκεῖνο πού φοβᾶσθε περισσότερο. Τί εἶναι ἐκεῖνο πού μπορεῖ νά σᾶς δαμάση.

·  Τότε τό δαιμόνιο ταραγμένο καί νικημένο ἀπό τήν πρός τόν Θεό παρρησία τοῦ Ἐρημίτη καί ἀπό τήν ἀρετή τῆς ταπείνωσης πού τόν κοσμοῦσε, φώναξε δυνατά.

·  Ἡ ταπείνωση. Ἡ ταπείνωση μᾶς κατακαίει. Ἡ ἀρετή πού δέν μποροῦμε ποτέ νά τήν ἀποκτήσωμε.

 

Σημείωσις

Ξέρεις ἀδελφέ μου, πολλές φορές ἔρχεται στό νοῦ μου καί μέ ὁδηγεῖ σέ πολύ βαθειές πνευματικές σκέψεις ἐκεῖνος ὁ στῖχος ἀπό τήν ὠδή τῆς Θεοτόκου. «Καθεῖλε δυνάστας ἀπό θρόνων καί ὕψωσε ταπεινούς...».Πόσοι πέρασαν ἀπό τόν κόσμο αὐτό,ἔχοντας κερδίσει μία μεγάλη θέση ἤ ἔχοντας ἐξουσία κοσμική καί δύναμη ἤ ὑλικά ἀγαθά καί πλούτη, γιά τά ὁποῖα ἐκαυχῶντο, μή ὑπολογίζοντες ὅτι ὅλα αὐτά εἶναι σχετικά καί πολλάκις ἐγκαταλείπουν τόν ἄνθρωπο σέ μιά πνευματική γυμνότητα. Τί κρῖμα νά στηρίζεται κανείς σέ ὅλα αὐτά πού ἀνέφερα παραπάνω καί ὄχι στόν ἐσωτερικό πνευματικό πλοῦτο, ὁ ὁποῖος καί ἄν ἀκόμα αὐτά τά κοσμικά πράγματα συμβῆ νά τά χάσης,λάμπει περισσότερο. Τί ἐπιθυμεῖς, ἀδελφέ μου; Τήν ματαιότητα, τήν ὑπερηφάνεια, τήν ἐπάρατον δαιμονική ἔπαρση ἤ τήν ταπείνωση ποῦ σέ ἀνυψώνει στόν Οὐρανό;  Ὁ Θεός μισεῖ τήν ὑπερηφάνεια. Ἀγαπᾶ τούς ταπεινούς καί τούς δοξάζει, τούς χαριτώνει καί τούς εὐλογεῖ ὑπερεκπερισσοῦ. Τούς προβάλλει στόν κόσμο, χωρίς ἐκεῖνοι νά τό ἐπιζητήσουν. Τούς τοποθετεῖ ἐπί τήν λυχνίαν, γιά νά λάμπουν φωτισμόν μεγάλον καί ὡς πρός τήν πρᾶξιν καί ὡς πρός τήν θεωρίαν, ὅπως θά ἔλεγε, γιά ἄλλη περίπτωση, ὁ ἅγιος Ἰσίδωρος ὁ Πηλουσιώτης.

Ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Ἀσκητής λέγει, ὅτι ἡ ταπείνωση εἶναι πολύ μεγάλο πνευματικό χάρισμα. Ὁ ταπεινός, λέγει πάντα τήν ἀλήθεια καί ἐκεῖνος πού ἀντιλέγει σ’αὐτόν μοιάζει μέ τόν ὑπηρέτη πού ράπισε τόν Κύριο.Ὁ ταπεινός δέν προσπαθεῖ να δικαιολογηθῆ γιά τήν ὁποιαδήποτε κακή ἐνέργειά του, γιατί ταπείνωση καί δικαιολογία εἶναι καταστάσεις ἀντίθετες μεταξύ τους.Δέν μποροῦν νά συνυπάρξουν,ὅπως δέν μπορεῖ νά συνυπάρξη ἡ φωτιά μέ τό νερό.

Τελειώνω μέ κάτι πού ἔλεγε ὁ Ἡγιασμένος Μοναχός Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης:

«Ὅπως στή φύση ὑπάρχουν οἱ φυσικοί νόμοι, ἔτσι καί στήν πνευματική ζωή, ὑπάρχουν οἱ πνευματικοί νόμοι. Ἄς ποῦμε, ὅταν πετάη κανείς ἕνα βαρύ ἀντικείμενο ὑψηλά, μέ ὅσο περισσότερη ὁρμή καί ὅσο πιό ψηλά τό πετάξη μέ τόσο μεγαλύτερη δύναμη θά πέση κάτω καί θά συντριβῆ. Αὐτός εἶναι ὁ φυσικός νόμος. Στήν πνευματική ζωή ὅσο περισσότερο ὑψώνεται κανείς μέ τήν ὑπερηφάνειά του, τόσο μεγαλύτερη θά εἶναι καί ἡ πνευματική του πτώση καί ἀνάλογα μέ τό ὕψος τῆς ὑπερηφανείας του θά συντριβῆ. Γιατί ὁ ὑπερήφανος ἀνεβαίνει, φτάνει σέ ἕνα σημεῖο καί μετά πέφτει καί σπάζει τά μοῦτρα του. «Ὁ ὑψῶν ἑαυτόν ταπεινωθήσεται»(Λουκ. ιη’ 14). Αὐτός εἶναι ὁ πνευματικός νόμος».

(Γέροντος Παϊσίου, Λόγοι Δ΄, Οἰκογενειακή ζωή, Ἱερόν Ἡσυχαστήριον, «Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος» Σουρωτή Θεσσαλονίκης 2002, σελ.243).



Περιεχόμενα
Επιστροφή