Σεβασμιώτατοι Ἃγιοι Ἀρχιερεῖς

Ἐξοχώτατε κ. Ὑφυπουργέ, Ἐκπρόσωπε τῆς Ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως

Ἐντιμότατοι Ἂρχοντες ἁπαξάντες,

Λαέ τοῦ Θεοῦ περιούσιε καί εὐλογημένε,

Καί πάλιν συνήγαγεν ἡμᾶς ἡ πανέορτος καί πανσεβάσμιος μνήμη τοῦ ἁλιέως τῶν ἀνθρώπων, Πρωτοκλήτου τῶν Ἀποστόλων, ἱδρυτοῦ καί προστάτου τῆς τῶν Πατρέων ἱερᾶς ὁλκάδος, τῆς Ἀποστολικῆς δηλονότι Ἐκκλησίας,  τῶν Πατρῶν, ὁ ὁποῖος ἐκκινήσας ἀπό τήν ἁγίαν θάλασσαν τῆς Τιβεριάδος, καταλιπών τά αἰσθητά δίκτυα καί διελθών πολλάς χώρας τῆς Οἰκουμένης, μετέφερε τήν ἀποκεκαλυμμένην ἀπό τόν Θεόν Ἀλήθεια καί κατέληξεν ἐν τῇ κλεινῇ ταύτη πόλει, ἀνεγεννήσας πνευματικά τούς ἐν αὐτῇ οἰκοῦντας καί ἐν τῷ σκότει τῆς ἀγνοίας πλανωμένους, πήξας τήν Ἐκκλησίαν ταύτην καί τελειωθείς τόν ἐπίγειον αὐτοῦ βίον ἐπί σταυροῦ, πάθει τό πάθος τοῦ Δεσπότου μιμούμενος, κατά τόν ἱερόν Ὑμνογράφον.

Υἱϊκῶς καί ὀφειλετικῶς γονατίζομεν, ἐνώπιον τῆς τιμίας Κάρας τοῦ Ἀποστόλου μας, τοῦ Σταυροῦ τοῦ μαρτυρίου του καί τοῦ ἁγίου τάφου του καί κατασπαζόμεθα τήν γῆν ἣν ἐπότισε  μέ τούς ἀποστολικούς- μαρτυρικούς ἱδρώτας του καί τό αἷμα τῆς θυσίας του ὑπέρ τοῦ θείου Διδασκάλου Ἰησοῦ Χριστοῦ, Τόν ὁποῖον εἶδε καί ἢκουσε καί ἠκολούθησε καί Ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν ἐθεάσατο, ἀναλαμβανόμενον εἰς οὐρανούς ἑώρακε καί τό Πανάγιον Πνεῦμα ἐδέξατο τό ἐκ τοῦ Πατρός, ἐκπορευόμενον καί ἐν Υἱῷ ἀναπαυόμενον, τόν Παράκλητον, ὃς ὃλον συγκροτεῖ τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας.

Βιώνοντες τάς δυσκολίας, ἃς ἐπεφόρτισεν εἰς ἡμᾶς, ἡ πολυτάραχος τοῦ βίου θάλασσα καί ὂντες ἀντιμέτωποι μέ τήν πανδημίαν τοῦ κορωνοϊοῦ, τήν ὁποίαν, κρίμασιν οἷς οἶδεν ὁ Θεός, ὡς δοκιμασίαν ὑφιστάμεθα, οἳ τε ἐν τῇ πόλει ταύτη οἰκοῦντες καί οἱ ἐν Ἑλλάδι παροικοῦντες, ἀλλά καί οἱ εἰς ἃπασαν τήν οἰκουμένην διαβιοῦντες ἀδελφοί, ἐν δάκρυσιν τόν Πρωτόκλητον παρακαλοῦμεν καί ἐκ βαθέων καθικετεύομεν, ὃπως ἐν τῇ πατρικῇ αὐτοῦ ἀγάπῃ, μεταφέρῃ τῶν πνευματικῶν του τέκνων τάς ἱκετηρίας πρός τόν θρόνον τοῦ πανοικτίρμονος Κυρίου, ἳνα ἳλεως γένηται ἡμῖν καί παραβλέπων τά πολλά ἡμῶν ἁμαρτήματα, δέξηται τήν μετάνοιαν ἡμῶν καί ἀπαλλάξῃ τόν κόσμον ἃπαντα ἐκ τῆς λοιμικῆς νόσου ταύτης καί φοβερᾶς ἀπειλῆς.

          Γνωρίζοντες τό ἂπειρον ἒλεος τοῦ Κυρίου μας  ἐξαιτήσωμεν τήν θεραπείαν τῶν ἀσθενούντων ἀδελφῶν μας, ὃπως καί τήν ἐνδυνάμωσιν τοῦ Ἰατρικοῦ καί Νοσηλευτικοῦ προσωπικοῦ τῶν Νοσοκομείων τῆς πόλεώς μας καί γενικώτερον, οἱ ὁποῖοι ἐσήκωσαν καί σηκώνουν αὐτόν τόν βαρύ σταυρόν τῆς θυσιαστικῆς προσφορᾶς των ὑπέρ τῆς ὑγιείας τῶν συνανθρώπων μας.

          Ἒτι εὐχόμεθα ὃπως Κύριος ὁ Θεός ἡμῶν ἀναπαύῃ τάς ψυχάς τῶν, πρός  Αὐτόν, μεταστάντων, ἓνεκα τῆς ὡς εἲρηται πανδημίας, ἀδελφῶν μας.

          Ὁ νοῦς μας καί ἡ καρδία μας σήμερον εὑρίσκεται καί εἰς τά μέρη ἐκεῖνα ἀπ’ ὃπου διῆλθεν ὁ ἱερώτατος καί μέγας Πρωταπόστολος μεταφέρων τό φῶς τῆς τοῦ Κυρίου Ἀληθείας καί σώζων ἐκ τοῦ σκότους τῆς εἰδωλολατρείας.

          Καί ἀρχόμεθα προσκυνητῶς καί εὐλαβῶς ἀπό τήν Βασιλεύουσαν πόλιν, τήν Κωνσταντινούπολιν,  ἀπ’ ὃπου τό ἀειλαμπές  τοῦ Φαναρίου Φῶς καταυγάζει τήν Οἰκουμένην καί ὃπου σήμερον κατά τήν Θρονικήν Ἑορτήν, λατρευτικῶς ἱκετεύουσιν Κύριον τόν Θεόν, ὑπέρ τῆς εὐσταθείας τῶν Ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, οἱ φρυκτωροί  τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Γένους, μέ πρῶτον τόν Οἰκουμενικόν Πατριάρχην κ.κ. Βαρθολομαῖον, τόν διττήν ἐπέτειον ἐφέτος ἂγοντα, τῆς τε ἑξηκονταετηρίδος ἀπό τῆς εἰς Διάκονον χειροτονίας  αὐτοῦ καί τῆς τριακονταετηρίδος  ἀπό τῆς κατ’ οἰκονομίαν Θεοῦ, ἀναρρήσεως αὐτοῦ εἰς τόν πάνσεπτον Οἰκουμενικόν Θρόνον. Πρός τόν Πρῶτον, λοιπόν, τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Γένους, τάς υἱϊκάς εὐχάς καί προσρήσεις ἀποστέλλομεν καί τόν Πρωτόκλητον παρακαλοῦμεν, ὃπως τάς προσευχάς ἡμῶν ἐν τῷ θρόνῳ τοῦ Κυρίου, μεταφέρῃ ὑπέρ ὑγιείας ἀμφιστεφοῦς καί μακροημερεύσεως τοῦ Παναγιωτάτου καί Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, πρός δόξαν  Θεοῦ καί εὒκλειαν τῆς καθ’ ὃλου Ὀρθοδοξίας.

          Δι’ ἃπαντας τούς ὀμοδόξους ἀδελφούς μας, οἱ ὁποῖοι τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως, διά τοῦ Πρωτοκλήτου, ἐγνώρισαν καί Ὀρθοδόξως τόν Κύριον προσκυνοῦν καί λατρεύουν, ἐκτενῶς προσευχόμεθα, ὣστε σταθερῶς τήν πίστιν νά κατέχουν καί ἓως τῆς συντελείας  τοῦ αἰῶνος τό ἀνέσπερον φῶς νά καταυγάζῃ τήν ζωήν καί τήν πορείαν των.

          Διά  τόν Προκαθήμενον τῆς καθ’ Ἑλλάδα Ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας, τόν Μακαριώτατον  Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κ.κ. Ἱερώνυμον καί τήν περί αὐτόν Ἱεράν Σύνοδον προσευχόμεθα, ὃπως Κύριος ὁ Θεός κρατύνῃ καί ἐνδυναμώνῃ ἐν καιροῖς χαλεποῖς καί δυσχειμέροις διά τε τήν Ὀρθόδοξον ἡμῶν Πατρίδα καί τήν Ἐκκλησίαν ἡμῶν, διατηρῆ δέ εἰς ἒτη πλεῖστα ὃσα, θεοτίμητα καί ἡγιασμένα.

          Χεῖρας ἐκτείνομεν προσευχητικῶς ὑπέρ πάσης Ἀρχῆς καί Ἐξουσίας τῆς πατρίδος ἡμῶν, ἳνα φωτίζῃ αὐτούς ὁ πανοικτίρμων Θεός ἡμῶν καί κατευθύνῃ τά διαβήματά των, εἰς πᾶν ἒργον ἀγαθόν διά τήν Πατρίδα ἡμῶν, λαλῶν ἀγαθά ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν ὑπέρ τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.

          Ἒτι δεόμεθα ὑπέρ τοῦ κατά γῆν, ἀέρα καί θάλασσαν φιλοχρήστου ἡμῶν Στρατοῦ καί τῶν Σωμάτων Ἀσφαλείας τῆς πατρίδος ἡμῶν.

          Ἀπό τῆς πόλεως τῆς Ἀποστολικῆς καί περιακούστου τῶν Πατρῶν χαιρετίζομεν ἐν ἀγάπῃ καί κατασπαζόμεθα, τούς ὃπους γῆς εὑρισκομένους Ἓλληνας ἀδελφούς ἡμῶν, τούς ὁμογενεῖς, οἱ ὁποῖοι κρατοῦν ἀνά χεῖρας των καί ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν ἂσβεστον τήν λαμπάδα τῆς ἑλληνορθοδόξου παραδόσεως καί τήν γλῶσσαν καί τά ἢθη τῶν πατέρων ἡμῶν καί εὐχόμεθα πᾶσαν εὐλογίαν καί προκοπήν παρά Κυρίου διά πρεσβειῶν τοῦ Πρωτοκλήτου τῶν Ἀποστόλων.

          Ὁ νοῦς μας τρέχει καί εἰς τήν μεγαλόνησον Κύπρον, εἰς τήν κατεχομένην ἀκόμη Καρπασίαν, ὃπου ἡ πανσεβάσμιος Μονή τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου καί προσκυνοῦμεν νοερῶς τήν ἱεράν τοῦ Ἀποστόλου Εἰκόνα, ἒμπροσθεν τῆς ὁποίας καίει ἱερά κανδήλα, προσφορά τῶν εὐλαβῶν Πατρέων. Ἐκτενῶς δεόμεθα τοῦ Κυρίου διά τήν ἐπίλυσιν τοῦ ζητήματος τῆς Κύπρου καί ἀπελευθέρωσιν τῶν κατεχομένων ἐδαφῶν. Τό πρόβλημα τοῦτο εἶναι πόνος βαθύς διά τούς Κυπρίους ἀδελφούς μας, διά τούς Ἓλληνες ὃπου γῆς, ἀλλά καί ἐντροπή διά τούς μεγάλους τῆς γῆς καί τόν κόσμον ὁλόκληρον.

          Αἰσθανόμεθα ὃμως ἐπιτακτικόν τό χρέος, διά μίαν εἰσέτι φοράν, ἳνα ἀπευθύνωμεν εὐγνώμονας εὐχαριστίας πρός τούς Σεβασμιωτάτους, ἠγαπημένους καί περιποθήτους Ἀδελφούς Ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι ἒφθασαν εἰς τήν, τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου, πόλιν καί ἱεράν Καθέδραν, ἀποδεχθέντες τήν, δι’ ἡμῶν, ἰδικήν του πρόσκλησιν διά τήν συμμετοχήν των εἰς τούς λαμπρούς ἑορτασμούς.

          Ἐν εὐχαριστίαις ἀναφερόμεθα εἰς τόν λίαν ἀγαπητόν ἀδελφόν καί τετιμημένον γείτονα, τόν πολυγραφότατον, τόν ἐμβριθέστατον θεολόγον, τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεον,

          Εἰς τόν παμφίλτατον καί πολύτιμον ἀδελφόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην  Σερρῶν καί Νιγρίτης κ. Θεολόγον, μεθ’ οὖ συγκεκοπιάκαμεν ἐν καιροῖς δυσχειμέροις ἐν τῇ Ἱερᾷ Συνόδῳ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, παρά τῷ κλεινῷ Πρωθιεράρχῃ Ἀρχιεπισκόπῳ Ἀθηνῶν καί πάσης Ἑλλάδος κυρῷ Χριστοδούλῳ.

          Εἰς τόν παμπόθητον καί ἐνάρετον Μητροπολίτην Ἂρτης κ. Καλλίνικον, τόν ὁποῖον γνωρίζομεν ἐκ τῆς νεότητος αὐτοῦ, ὃτε ἦτο φοιτητής τῆς Νομικῆς Σχολῆς καί τόν ὁποῖον ἐν χαρᾶ καί βαθυτάτῃ συγκινήσει ἀτενίζομεν καθ’ ἑκάστην φοράν ὡς καί κατά τήν σήμερον λαμπράν ἡμέραν.

          Τούς τετιμημένους ἁγιωτάτους ἀδελφούς εὐγνωμόνως εὐχαριστοῦμεν ἐκφράζοντες καί τά αἰσθήματα τοῦ συγκυρηναίου ἐν τῷ ἀμπελῶνι τῆς τοπικῆς Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῶν Πατρῶν, Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Κερνίτσης κ . Χρυσάνθου, ἀλλά καί τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου καί τοῦ εὐσεβοῦς Πατραϊκοῦ Λαοῦ.

          Πρός τόν Πρωτοσύγκελλον τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, τόν π. Ἀρτέμιον καί ὃλον τό προσωπικόν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου, τόν εὐαγῆ ἱερόν Κλῆρον καί τάς Μοναστικάς Ἀδελφότητας, τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἁγιωτάτης Μητροπόλεως, τούς Ἂρχοντας ἁπαξάπαντας καί τόν περιούσιον, εὐγενῆ, εὐλαβῆ, φιλόθεον καί φιλάγιον Πατραϊκόν Λαόν καί τά ἀπανταχοῦ τέκνα τῆς Μητροπόλεώς μας, ἀσπασμόν ἀγάπης καί εὐχάς ἐκφράζομεν δι’ ἒτη πολλά, ὑγιεινά, Ὀρθόδοξα ἐν τῇ πίστει καί ἐστεμμένα μέ τήν κατά Θεόν πρόοδον καί εὐτυχίαν.

          Καί νῦν Ἁγιώτατε καί παμμακάριστε Ἀπόστολε Ἀνδρέα, γόνυ κλίνομεν ἐνώπιον τῆς τιμίας καί πανσεβασμίου κάρας σου καί τοῦ Σταυροῦ τοῦ μαρτυρίου σου καί τόν Τάφον σου μύροις αἰσθητοῖς τε καί πνευματικοῖς καί ἂνθεσι ραίνοντες Σέ ἱκετεύομεν:

          « Ὦ Πανεύφημε μύστα ὁ κηρύξας τῶν πάντων Ἁγίων, ἁγιώτατον Λόγον, δεχόμενος ἡμῶν τάς λιτάς, ἀπό πάσης ρῦσαι συμφορᾶς Ἀπόστολε, τούς τῇ σῇ Κάρα καί τῷ σῷ Σταυρῷ προστρέχοντας καί προφρόνως Πρωτόκλητε βοώντας:

          Χαίροις Ἀνδρέα Πρωτόκλητε,

          Χαίροις Μαθητά παμμακάριστε,

          Χαίροις πατρέων ἐγκαλλώπισμα

          Χαίροις πάνσοφε τῶν Ἑλλήνων διδάσκαλε

          Ἡμῶν τήν τρίβον εὒθυνον

          ἐν ἀπροσκόπτῳ πορείᾳ καταντῆσαι

          εἰς τάς αὐλάς τοῦ παντάνακτος Ἀμήν».